Luister NIET naar Bob Dylan

Ik had nooit naar de muziek van Bob Dylan mogen luisteren.

Eigenlijk ben ik er nog niet zó lang mee bezig, ongeveer een jaar of twee. Voordien kende ik alleen de Grote Hits: Blowin' in the Wind, The Times They Are A-Changin', Mr. Tambourine Man en consoorten. En toen tikte ik dus ergens 'Blood on the Tracks' op de kop. Je denkt: "Tof, zo'n plaatje dat je op de achtergrond kan laten meespelen". Nou ja, niet dus: je zet Dylan niet 'zomaar' even op. Sommige songs geven pas na meerdere luisterbeurten hun geheimen prijs, maar toch kan je ook na een eerste luisterbeurt niet om Dylan heen. Luister eens naar Tangled Up In Blue of If You See Her, Say Hello en u zal begrijpen wat ik bedoel. Na 'Blood on the Tracks' volgden nog platen: 'Blonde on Blonde', 'Highway 61 Revisited', 'Desire' en 'Time Out of Mind'. Het betert er dan niet meteen op: Dylan negeer je niet.

Er zijn dit jaar al een paar geweldige platen uitgekomen. Denk maar aan nieuw werk van TV On The Radio, Joan As Police Woman of recent nog Bonnie Prince Billy. Maar er is dus ook Modern Times, de nieuwe Bob Dylan. Het probleem met Dylan is dat hij de rest van mijn platenkast degradeert tot tweedeklassevoetbal, terwijl hij jaar na jaar met de vingers in de neus de Champions League-finale wint. Hoe goed ik TV On The Radio ook vind: het is geen Bob Dylan. Wees dus gewaarschuwd: luister NIET naar Bob Dylan, want uw platenkast zal nadien nooit meer dezelfde zijn...

Bonnie & Co op de Luisterpaal

Het is weer fijn toeven op de vernieuwde Luisterpaal van 3voor12. Eerst en vooral is er The Letting Go, de jongste worp van Bonnie Prince Billy. Verwacht niets nieuws, maar leunt u vooral rustig achterover voor twaalf songs zoals alleen Zijne Bebaardheid die maakt. Voor The Letting Go trok hij met muzikanten van The Dirty Three en met zangeres Dawn McCarthy van Faun Fables richting IJsland. Het resultaat klinkt na de eerste beluisteringen alvast behoorlijk indrukwekkend. Wij horen veel melancholie, een hoop strijkers en breekbare stemmen. The Letting Go gaat ons door natte herfstmaanden en koude winteravonden loodsen.

Als u dan toch richting Luisterpaal gesurft bent, kunt u er trouwens zonder problemen een tijdje blijven hangen. Luister onder meer naar Pieces of The People We Love van The Rapture, A Present Perfect van White Circle Crime Club en vooral ook naar I Am Not Afraid Of You And I Will Beat Your Ass van Yo La Tengo. Veel luisterplezier!

"Get the bloggers on board"

Hoe maak je van een band als Tapes 'n Tapes de nieuwste hype? Indie Marketing Guru Clell Tickle heeft zo zijn eigen manier om bloggers te overtuigen, collega-muzikanten te intimideren en de mensen van pitchforkmedia onder druk te zetten. Hilarisch filmpje, gezien bij Timver. Oh ja, Tapes 'n Tapes speelt op 20 november in de Botanique.

Afghan Whigs weer samen

Your attention, please. Now turn off the light! Ok, geen originele openingszin en het bericht is al een week oud, maar het blijft het beste nieuws dat wij de laatste 28 jaar gehoord hebben. The Afghan Whigs are back! Understand, do you understand? De band is voor het eerst sinds 1998 weer samen om enkele nieuwe nummers op te nemen. De songs zouden volgend jaar verschijnen op 'Unbreakable', een verzamelbox die de meest sexy band van de jaren '90 nog eens in de schijnwerpers zet. Of de Whigs ook gaan touren is nog niet geweten. Frontman Greg Dulli blijft ondertussen in ieder geval gewoon verder spelen met zijn Twilight Singers.
Wie The Afghan Whigs niet goed kent (barbaren!), moet zeker eens de video's bekijken van het fantastische Miles iz Ded ("Don't forget the alcohol, oh baby!") en van Debonair. Of nee, wandel gewoon nu naar de platenboer en koop onmiddellijk Gentlemen. Tot nader order nog steeds de beste plaat aller tijden...

De 77 van 7 jaar Kindamuzik

Wij vieren onze wederopstanding met een nieuwe post en straks een pintje op café, KindaMuzik viert zijn zevende verjaardag met een lijstje. De Nederlandstalige muzieksite blikt even terug en zet 77 plaatjes op een rij. Harde en zachte plaatjes, dansbare en droevige plaatjes, maar in ieder geval allemaal plaatjes die de voorbije zeven jaar door hen opgemerkt werden. Voorlopig zijn we met 'White Pony' van de Deftones op nummer 34 aanbeland. Iemand een gokje voor de nummer 1?