Cold War Kids - Robbers and Cowards

Update: Robbers and Cowards staat op de luisterpaal...

U had het misschien nog niet gemerkt, maar deze blog is eigenlijk niet hip. Dat komt omdat we tot nu toe, op een kleine vermelding na, nog niets hebben verteld over het Amerikaanse Cold War Kids. Laten we daar snel verandering in brengen. We zouden bijvoorbeeld iets kunnen schrijven over hun naam of over hoe ze zonder platencontract in een razend tempo het internet veroverden, maar daarvoor verwijzen we u liever door naar hier. Handig, want dan kunnen we ons nu focussen op de muziek.

Cold War Kids spelen, volgens de kenners (!), 'in soul gedrenkte countryrock' en hun nummers worden wel eens omschreven als 'chaotische pianorockers, jazzy folksongs en rauwe industrial blues op een uit-de-weg-rock-'n-rollbeat'. Het debuut Robbers & Cowards, dat sinds deze week officieel in de winkels ligt, trapt in ieder geval ijzersterk af met het duo 'We Used To Vacation' en 'Hang Me Up To Dry'. Vooral die laatste song is er eentje waarvoor wij naar onze stereo spurten en de volumeknop nog wat verder naar rechts draaien: een simpele maar beklijvende riff, af en toe een beetje chaos ertussen en de bezwerende stem van zanger Nathan Willett. Ook bij de andere nummers op de plaat zijn wij niet geneigd om het volume weer wat zachter te zetten. Luister bijvoorbeeld ook eens naar 'Hospital Beds', 'Saint John' en 'Tell Me in the Morning'.

Cold War Kids krijgen wel eens het verwijt dat ze niet bepaald getalenteerde muzikanten zijn, maar daar trekken ze zich in een interview met Goddeau gelukkig niets van aan: "Joe Satriani is een uitermate getalenteerd gitarist met een ongelooflijk slechte smaak. Ik denk dat wij echt exact het tegenovergestelde doen van Satriani. Een magazine kopte ooit dat de slechtste gitaarsolo van de afgelopen vijftig jaar in 'We Used To Vacation' zit. Dat hebben we maar als een compliment beschouwd. We klinken écht, niet berekend of onnatuurlijk."

Bon, blij dat deze blog eindelijk hip is...