8.2.07
Onze Hope in bange dagen...
De broertjes Jim en William Reid, zo'n beetje de Gallaghers van twee decennia geleden, kondigden een aantal weken geleden aan dat ze hun band Jesus & Mary Chain nieuw leven inblazen. Eind april staan ze op het podium van het Coachella Music Festival in Californië. Jesus & Mary Chain scoorden vooral in de jaren '80 met 'Psychocandy'. Tonnen drugs, scheldpartijen met het publiek en vechtpartijen met de platenbonzen deden de band in de jaren '90 een stille dood sterven.
Als ik de naam Jesus & Mary Chain hoor, kan ik maar een ding denken: Hope Sandoval! Wij werden tijdens onze puberjaren op slag verliefd op de zangeres van Mazzy Star toen we haar live aan het werk zagen tijdens 120 Minutes. Het was zondagavond en op het scherm was niet veel meer te zien dan een donker podium met één flauwe spot. En in die spot stond Hope, verlegen en zingend over hoe ze into mij zou faden. We zagen Mazzy Star een keer live in Brussel en haar poster heeft jarenlang ons kot opgefleurd, maar daarna werd het zeer stil rond de band. Er volgde een soloplaat, maar die hebben we eigenlijk nooit gehoord. Oh ja, en ze nam dus een nummer op met Jesus and Mary Chain, 'Sometimes Always' ...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
6 opmerkingen:
Was dat niet in het voorprogramma van Sparklehorse of omgekeerd? Ik herinner me die periode toch ook nog... 120 minutes met toby amos, geweldige show, bijna zo goed als onze Beavis & Buttheadnamiddagen :-)
ja, da's waar van Sparklehorse! Die deden toen het voorprogramma en de Mark zat nog in z'n rolstoel. En ik heb die avond m'n eerste mitrailette gegeten, het begin van een verslaving...
Ha mitraillettes, dat was bij mij elke maandag op kot het avondeten!
Wanneer gaan we nog eens naar Brussel!
gij weet nog wanneer ge de eerste keer een mitraillette hebt gegeten!!!
tja, prioriteiten zeker?
No hard feelings, maar vegetariërs zullen nooit de Culinaire Wereld der Mitraillettes begrijpen hoor :)
Het is eigenlijk de perfecte Vlaamse maaltijd: beetje gefrituurde aardapppelen, beetje brood, een dressing, wat groenten en een stuk vlees. En dat kost dus twee keer niks he! :D
Sommige dingen onthoud je gewoon. Zo kan ik op één jaar na zeggen dat ik mijn eerste pitta ooit gegeten heb op Werchter. Meerbepaald bij de pittastand vlak na het kruispunt (voorbij de politietoren. Dat was trouwens na het festival op de weg naar huis en dat moet in 93 of 94 geweest zijn. Cocktailsaus dat spreekt voor zich.
Een reactie posten