Dit was 2008: de plaatjes (bis)

Eindejaarslijstjes zijn fijn, want je ontdekt tussen de favoriete albums van andere bloggers al eens parels die je zelf compleet gemist hebt. Zo dook in heel wat lijstjes 'You & Me' op, het vijfde studioalbum van The Walkmen. We leerden de band een aantal jaren geleden kennen via 'The Rat', nog steeds een dijk van een song, maar daar bleef het bij. Dom, want na enkele luisterbeurten kan 'You & Me' probleemloos naast de toppers uit onze eindejaarslijst staan. Het is voor sommigen misschien even wennen aan de stem van zanger Hamilton Leithauser, maar fans van bands als Cold War Kids, Two Gallants of misschien zelfs The National moeten The Walkmen zeker eens checken.


Ook onbegrijpelijk dat de hype rond Foals in de Britse pers aan ons voorbij gegaan is. Hoewel, misschien dat we hen net daarom links lieten liggen, want de hypemachine aan de andere kant van het Kanaal is niet altijd even betrouwbaar. Opnieuw: dom, want de hype rond hun debuutalbum 'Antidotes' was voor een keer misschien wel helemaal terecht. Denk aan het meest ritmische van Q And Not U, het spannendste van de oude Bloc Party, voeg er wat blazers bij en nog een goeie scheut Battles. Heerlijk!


En we saven the best for last: Third, het - euh - derde album van Portishead, is niet minder dan een meesterwerk. Bij opener 'Silence' weet je al meteen: dit is Portishead. En toch klinkt het na elf jaar afwezigheid allemaal net iets anders dan op debuut 'Dummy' of opvolger 'Portishead'. Donkerder, grimmiger, killer, beklemmender, onheilspellender, dreigender, woester: kies maar uit. Een hoogtepunt pikken uit Third is onbegonnen werk, maar laat u zich om te beginnen eens omver blazen door Machine Gun, We Carry On of The Rip. Ja hoor: een meesterwerk.