You and I are a gang of losers...

Soms liggen wij wakker van de problemen in deze wereld. Hoe komt het dat er zoveel kindjes sterven aan hongersnood? Of waarom wordt er zoveel oorlog gevoerd, mijnheer? Maar vooral: waarom ligt de wereld niet aan de voeten van een band als The Dears?

Wij leerden The Dears kennen tijdens enkele zeer lange ritten door Italië en waren meteen verkocht. Er is iets met die stem van Murray Lightburn. Check het geweldige Lost In The Plot uit 'No Cities Left' en u zal begrijpen wat we bedoelen. En er is iets met zijn teksten die hij soms als een mantra uitschreewt en die je blijven achtervolgen. Check het geweldige Ticket To Immortality met die 'The world is really gonna need you' op het einde en u zal begrijpen wat we bedoelen. En als u dan toch aan het youtuben bent, zoek zeker ook 'Whites Only Party', 'Ballad Of Human Kindness' en 'You And I Are A Gang Of Losers' even op.

Geef toe: dan vraagt u zich toch ook af wat er misloopt in deze wereld? Waarom verkoopt deze band geen miljoenen platen, terwijl de Kreuners zoveel avonden op rij de Lotto Arena laten vollopen. Maar goed, de mensheid krijgt een herkansing, want The Dears vuren nu hun nieuwste plaat 'Missiles' op ons af. Ga dat horen op de luisterpaal en ga dat zeker ook live zien in de Nijdrop.

za 25/10: Soon, The Love Company & dj casablanca @ Trix

Schrijf snel in!

All we could do was sing...

Vorige week donderdag in een slechts halfgevulde AB-club nog een rommelig maar fijn concert meegepikt van Port O'Brien. Geen tijd en zin voor een uitgebreid verslag, dus gaan we een stukje pikken bij damusic.be.

"(...) De absolute climax vinden we echter in hekkensluiter 'I Woke Up Today'. Potten, pannen en ander keukengerei wordt uitgedeeld. Enkele enthousiastelingen beklimmen het podium en wat volgt is een uitbundig volksfeest gedragen door een spervuur aan “ooh" en "aah’s”. Het mag hen dan allemaal wel al eens voorgedaan zijn. De gedrevenheid waarmee dit gezelschap op het podium staat zal hen wellicht bijzonder ver brengen. We beschouwen het dan ook als een voorrecht ze als eerste op Belgisch grondgebied te hebben gezien in de intieme setting van de AB Club."

Geen My Morning Jacket in Brussel

"If you touch me, well I just think I'll scream", zingt Jim James van My Morning Jacket op de meest recente plaat van de band. Begrijpelijk, want mister James heeft behoorlijk wat kneuzingen opgelopen nadat hij vorige week tijdens een concert in Iowa City met zijn klikken en klakken van het podium donderde. Resultaat: alle concerten van de huidige tournee worden geschrapt, ook dat op zaterdag 1 november in Brussel. Dju!

Elbow - The Seldom Seen Kid

"I like Elbow. There’s poetry in that band", wist John Cale onlangs te melden. Wij gaan mister Velvet Underground niet tegenspreken, en al zeker niet na het beluiseren van 'The Seldom Seen Kid'.

We hebben hier een behoorlijke achterstand in te halen. Tijd om u te overtuigen van de pracht van enkele plaatjes die de voorbije weken en maanden in heavy rotation door onze boxen knalden. 'The Seldom Seen Kid', het jongste studioalbum van Elbow, leek ons na een eerste luisterbeurt nochtans niet zo bijzonder. Het moet geleden zijn van die keer in 1988 toen we het potje schoensmeer verwarden met een pot choco dat we ons nog eens zo hard hadden vergist.

Het in strijkers gedrenkte nummer 'One Day Like This' hebt u al horen passeren op de radio. Knappe song en de perfecte single, maar er staat straffer materiaal op 'The Seldom Seen Kid'. Neem bijvoorbeeld rustig de tijd voor songs als 'Mirrobal', 'The Bones Of You' of 'An Audience With The Pope' en u kampt binnen de kortste keren met een verslaving waar ze in het Betty Ford Center zelfs niet aan willen beginnen. Onze favoriet blijft echter 'Grounds For Divorce', met die heerlijke gitaarlijn die na iets meer dan een minuut invalt en daarna nog uren blijft nazinderen.

Zo'n dikke maand geleden sleepte Elbow met 'The Seldom Seen Kid' nog de prestigieuze Mercury Prize in de wacht voor beste Britse album. De kans is bijzonder groot dat ze eind dit jaar ook zeer hoog eindigen in het invloedrijke eindejaarslijstje van blitzkriegnoise. Ga hen zeker live zien op 11 november in de AB! Of ook niet, want het is volledig uitverkocht...

TV On The Radio - Dear Science,

“Ga de straat op, mensen, en neuk”, adviseerden de jongens van TV On The Radio ons enkele weken geleden in een interview in een Vlaams weekblad. Goed plan, maar passeer eenmaal buiten zeker eerst eens langs je lokale platenboer om er ‘Dear Science,’ aan te schaffen, een – naar onze bescheiden mening - klein meesterwerkje.

Voor fans van het eerste uur zal het bij de eerste luisterbeurt even slikken zijn. De gitaren zijn op ‘Dear Science,’ naar de achtergrond verdreven en TV On The Radio verstopt zich deze keer niet achter lagen noise. Het resultaat is een plaat die bij momenten bijzonder poppy of zelfs dansbaar en funky klinkt. En toch is dit onmiskenbaar een echt TV On The Radio-album, en misschien wel hun beste.

Opener ‘Halfway Home’ komt meteen lekker binnen gemarcheerd, maar het is slechts het begin van de blitzkrieg die de heren hebben voorbereid. Even later gaat zanger Tunde Adebimpe tekeer in ‘Dancing Choose’, waarna halverwege single ‘Golden Age’ op de heupen mikt. Wie niet danst, krijgt de kogel.

En dan is er nog het straffe trio waarmee ‘Dear Science,’ eindigt. De gekte die na bijna twee minuten losbarst in ‘Shout Me Out’. Of het claustrofobische ‘DLZ’, met die ‘lalala’s’ en het spooky gefluit. In afsluiter ‘Lover’s Day’ smeekt Adebimpe: “Give me the keys to your hiding place, I’m not gonna tear it apart”. Wij geloven er niks van: hier worden op zijn minst een paar potten gebroken…