Twee keer prijs in de Scheld'apen

Gasoline dc
Papier Tigre
Fordamage


Vague Angels
Tanakh
You Raskal You

Is 't zo goed, dries? Oh ja, 't is dus allemaal in de Scheld'apen!

De week in muziek...

di 20/11: Pinback + The Dudley Corporation @ Trix



wo 21/11: Asobi Seksu + Believo @ Trix



do 22/11: The Sedan Vault + Minus The Bear @ Trix



vr 23/11: Interpol + Blonde Redhead @ Vorst



Hmm, kan wel eens een fijne week worden...

"You get mistaken for strangers by your own friends"

We beloven dat we binnenkort eens een zeer negatieve post gaan schrijven, maar ook voor het concert van The National gisteren in de AB moeten we weer de loftrompet uit de kast halen.

Het kon eigenlijk ook niet echt misgaan, want de jongens uit Brooklyn kwamen met een uitstekende plaat onder de arm naar Brussel afgezakt. Boxer kampeert de laatste maanden bijna onafgebroken in ons cd-wisselaarding en ook live blijken de nieuwe nummers, af en toe aangevuld met blazers, ijzersterk. Het massaal aanwezige publiek reageerde enthousiast bij elke nieuwe song die werd ingezet en we hadden de indruk dat de band zelf wat overdonderd was door die reacties. Wij noteerden voor onszelf ook dat we dringend voorganger Alligator aan moeten schaffen. Uit die plaat pikten ze onder meer 'Secret Making', 'Abel' en het wondermooie 'Daughters of the Soho Riots'.

Een week na Wilco in het Koninklijk Circus werd onze tocht richting hoofdstad dus opnieuw beloond met een geweldig concert. Als dat een voorbode is voor Interpol en Blonde Redhead eind volgende week, kan november wat ons betreft al niet meer stuk.

(Oh, en de foto hierboven komt van Wannabes.be)

"Wilco behoort tot de beste liveacts op de planeet"

Na de vorige doortocht van Wilco in de Vooruit eerder dit jaar zwierden we zelf een bescheiden mening op het internet, nu gaan we gewoon pikkendief spelen. Van 'onwaarschijnlijk klankenpalet' tot een 'door merg en been snijdende stem': we zijn het er wel helemaal mee eens.

"Laten we er geen doekjes om winden: anno 2007 behoort de eigengereide countryrockgroep uit Chicago tot de beste liveacts op de planeet. Net als tijdens de passages in de Gentse Vooruit en op het Dourfestival stond je meermaals perplex van het onwaarschijnlijke klankenpalet waarmee Jeff Tweedy en de zijnen hun songs inkleuren. Gruizige laptopgeluiden, twinkelend gitaargetokkel, een authentieke lapsteel, repetitieve crescendoritmes: het kwam allemaal op je af, en dan hebben we het alleen nog maar over setopener 'Sunken Treasure'." (De Morgen)

"Wilco's grootste troef is ongetwijfeld Tweedys door merg en been snijdende stem, die zelfs het stroperigste liefdesliedje hartverscheurend wanhopig doet klinken. Maar -- net als in de Vooruit eerder dit jaar -- zagen we dinsdag een echte band aan het werk, een grandioos geolied geheel, bestaande uit zes ijzersterke leden die hun instrument elk tot in de puntjes beheersen." (goddeau.com)

"We hebben weer genoten gisteren in het Koninklijk Circus. Wilco: een groep van formaat, een vat vol uitstekende muzikanten. Hun muziek is de ideale soundtrack bij winterweekends. Of zomerse zondagen. Echt een aanrader!" (sarahzegthallo)

"Mensen die Dylan niks vinden? Achterlijken!"

"Er zijn mensen die Bob Dylan maar niks vinden. Met permissie: achterlijken die er de ballen van begrepen hebben."

Wie zijn wij om Lee Ronaldo tegen te spreken? De gitarist van Sonic Youth deed de uitspraak naar aanleiding van het verschijnen van de soundtrack bij I'm Not There, de film van Todd Haynes over Dylan. Cat Power, Calexico, Sonic Youth, Stephen Malkmus en Karen O van de Yeah Yeah Yeahs: het zijn maar enkele van de namen die voor de gelegenheid een Dylansong onder handen hebben genomen. En met succes, als we de recensie in Humo mogen geloven. De film zelf zou eind december in onze zalen spelen en als we de mensen van digg.be mogen geloven: het is een meesterwerk. "Pulp Fiction wordt wel eens 'de film van de jaren ‘90' genoemd. Als er één film is die deze titel verdient voor het eerste decennium van de 21ste eeuw dan is het deze wel."

Over spoken, tongen draaien en Rome

Als we voor het concert van Les Savy Fav in Rotterdam nog wat eten in het restaurant van Rotown, passeert zanger Tim Harrington langs onze tafel. Kop in kas, nogal schuchter: je zou bijna spreken van ne rustigen type. Het contrast met wat zich een tweetal uur later op het podium afspeelt, kan niet groter zijn. Tijdens de intro beweegt Harrington, gehuld in een groot wit laken, als een spook over het podium om daarna tijdens opener The Equestrian een niet zo vrije vrijwilliger het podium op te sleuren om paardje te rijden. Het is het begin van een dol uurtje savy flavoured entertainment. Harrington is niet vaak op het podium te zien: hij kruipt op tafels in de zaal, gaat drankjes bestellen aan de toog voor de rest van de band, probeert onderweg nog een kerel een tong te draaien en pakt bijna iedereen vast die hij passeert. En als hij wel op het podium rondhost, danst hij als een bezetene de ziel uit zijn lijf en vraagt hij of iemand hem de white light district kan tonen, 'with libraries and people reading books'...

U vraagt zich ondertussen onwaarschijnlijk af: "En was het nu eigenlijk muzikaal ook een beetje ok?" Wel: absoluut! De set bestond vooral uit materiaal van het recente Let's Stay Friends en Inches. Passeerden onder meer de revue: 'The Sweat Descends', 'Hold On To Your Genre', 'Patty Lee' en 'What Would Wolves do'. En tijdens de bisronde dook met 'Who Rocks The Party' en 'Rome' zelfs ouder werk op. Kort samengevat: u had er bij moeten zijn...

Oh ja, hun nieuwste is nu op de Luisterpaal te vinden. En de foto hierboven komt van fileunder.nl.

Envers-Swa: Movie Star Junkies + Slic

Dinsdag 23 oktober in den Envers-Swa:
www.myspace.com/moviestarjunkies
www.slic.be

Playlist ten huize van blitzkrieg.noise: deel III

Update: Enon, nu ook op de luisterpaal...

Yeah! Het ziet er toch naar uit dat Interpol nog concurrentie krijgt in de hoogste regionen van ons eindejaarslijstje. En dan nog wel van ander goed volk uit de Grote Appel. Zo lijkt Grass Geysers...Carbon Clouds van Enon niet weg te slaan uit onze cd-speler. Terwijl er op voorgangers Hocus Focus en High Society tussen de pareltjes af en toe nog met losse flodders werd geschoten, mikken ze nu een hele plaat lang op je gehoor met de precisie van een sluipschutter in oorlogsgebied. Die baslijn in 'Mirror on you'! Het stemmetje van Toko en die drums in 'Pigeneration'! De scheurende gitaar én stem van John Schmersal op Mr. Ratatatatat! Het stomende 'Dr. Freeze', mét de typische Enon-elektro! De ingrediënten zijn eigenlijk hetzelfde gebleven, maar Enon klinkt strakker dan ooit tevoren. Of met de woorden van New-Noise.net: "Enon’s childlike enthusiasm and joie de vivre is infectious, one listen to this album and you’ll be smiling from ear to ear. Take a few more listens and you’ll be addicted."



"If you fear, my dear, the end is near, please do check your frontal hemisphere!" Ow, frontman Tim Harrington van Les Savy Fav is weer in vorm op de nieuwe Let's Stay Friends. Om het allemaal even kort samen te vatten: dit lijkt na enkele beluisteringen de beste LSF-plaat die wij al te horen kregen. Het knalt ('Raging The Plague Age'), het danst ('Patty Lee'), het rockt ('The Equestrian'), het is overtuigender dan een 'non' van Joëlle Milquet ('What Would Wolves Do'). Wij zijn nu wel zéér benieuwd naar hun concert in Rotterdam.
Trouwens, ook het lijstje met gastmuzikanten oogt indrukwekkend. Om er enkele te noemen: Nicholas Thorburn van The Unicorns en Islands, Joe Plummer van Modest Mouse, Fred Armisen van Trenchmouth en John Schmersal en Matt Schulz van Enon. De mooiste gastrol hebben ze bewaard voor Toko Yasuda. Zij mag haar stem op 'Kiss Kiss Is Getting Old' lekker laten aanschuren tegen die van Harrington. Fijne vrienden hebben ze daar in Brooklyn...

Red het Lintfabriek, teken de petitie

Pavement, Bedhead, Girls Against Boys, Karate, Three Mile Pilot, Wheat, Radar Bros, The Mars Volta, Smog, Hefner, Fuck, Songs:Ohia, Pedro The Lion, The Black Heart Procession, Hood, Palace, Don Caballero, Low, June of 44, Giant Sand, Ui, Motorpsycho, ... De lijst met fijne bands die ooit op het podium van het Lintfabriek stonden, is eindeloos. Daarnaast bleek het Kontichse jeugdhuis een kweekvijver voor lokaal talent zoals Orange Black, Facedown, Gwyllions en Unsure.

Nu lijkt er echter een einde te komen aan dat tijdperk. Het gemeentebestuur van Kontich heeft na een vernietigend rapport van de brandweer beslist om het Lintfabriek te sluiten. Het jeugdhuis heeft niet de financiële middelen om het pand in orde te brengen. Daarnaast stond al vast dat het gehuurde pand op termijn plaats moet ruimen voor appartementen. Een nieuwe locatie is niet meteen in zicht. RIP Lintfabriek? Niet als het van het bestuur afhangt. Zij startten een petitie en u kan die ondertekenen. Doet u dat vooral hier en nu!

Het definitieve einde van Karate

"Ik vrees dat dit het definitieve einde is van Karate. We waren drie gasten die altijd het uiterste uit hun muziek probeerden te halen om niet in herhaling te vallen en zo ontwikkelden we een eigen stijl door de jaren heen. Ik denk niet dat Karate muzikaal nog echt hoger kon gaan. Al onze platen verschillen heel erg van elkaar. Iedere plaat is een schetsboek met ideeën en gedachten uit een bepaalde periode, maar we wilden blijven groeien en elkaar verder uitdagen om nog betere muziek te maken. If it's going to do the same, heeft het geen zin verder te gaan."

Op 10 juli 2005 speelde Karate zijn allerlaatste show. Het Southern-label blikt nog even terug en brengt met 595 een laatste Karate-plaat uit. Het is een live-opname van het 595ste optreden van de band, en dan nog wel in het STUK in Leuven. Bassist Jeff Godard, ondertussen fulltime Gentenaar en lid van I Do I Do, doet zijn verhaal aan Goddeau en bedankt en passant nog even het Belgische publiek. "We hebben altijd graag gespeeld in België, omdat ons publiek hier tamelijk groot, enthousiast en appreciative was. Het is leuk dat er voor één keer naar je wordt geluisterd. Je hoort op de plaat zelfs hoe de zaal muisstil is voor we een song starten. Niemand praat, iedereen wacht. In ieder land is het publiek anders en hier was het altijd perfect voor ons."

Who rocks the party in Rotterdam?

Stel: u woont ergens in een bekrompen Amerikaans stadje, knalt daar per ongeluk een paar mensen een kogel door het hoofd en belandt achter de tralies. De jury laat er geen twijfel over bestaan: de doodstraf! Gelukkig heeft de rechter nog een aangename verrassing in petto. De avond voor u een dodelijke injectie ingespoten krijgt, mag u één band uitnodigen om de laatste uren van uw leven wat op te vrolijken. Kijk, daar moeten wij nu niet lang over nadenken. Ja, we hebben hier al meerdere malen de loftrompet afgestoken over de uitstekende livereputatie van The Flaming Lips en u moet hen absoluut eens gezien hebben. En toch: doe ons maar het fantastische Les Savy Fav. Een concert van hen is altijd een belevenis en frontman Tim Harrington zorgt ongetwijfeld voor een feestje, mét verrassingen. We zagen hem al kampvuren bouwen in de MOD, planten van het café naar het podium sleuren en over onze hoofden richting toog klauteren. Misschien slaagt hij er zelfs in om ons te helpen ontsnappen?

Anyway! Bovenstaand scenario is niet nodig, want Les Savy Fav spelen op donderdag 25 oktober gewoon in de Rotown in Rotterdam en die rit hebben wij er best voor over. Binnenkort ligt ook de nieuwe plaat Let's Stay Friends in de rekken. Wie de songs op hun myspace al heeft beluisterd, weet genoeg...

Voor livefragmenten: klikken!

PJ Harvey: van creatieve hei tot donkere kamers

"Op White Chalk worden semi-ambient pianostukjes geserveerd die ergens in een grijs niemandsland hangen tussen gedateerd Kid A-epigonisme en het zoveelste hypergevoelige pianomeisje. (...) PJ Harvey is hopeloos verdwaald geraakt in dichte mist op de creatieve hei." (kindamuzik.net)

vs

"PJ Harvey heeft de donkerste kamers van haar hart opgezocht en is erin geslaagd zichzelf opnieuw uit te vinden. Dat levert niet meteen de toegankelijkste cd uit haar carrière op, maar wel een van de beste." (demorgen.be)

De meningen over White Chalk, de nieuwe PJ Harvey, zijn duidelijk verdeeld. Tijd om zelf eens te luisteren, bijvoorbeeld op de luisterpaal.

Flaming Lips-documentaire in Trix

"The Flaming lips, een cultband die zijn reputatie vooral dankt aan zijn prachtige songs en de verbluffende live optredens, wordt in deze film gedocumenteerd door filmmaker Bradley Beesley. Gedurende 15 jaar verzamelde de man zo'n slordige 400 uur beeldmateriaal bestaande uit homevideo's, interviews, live concerten en gesprekken met de bandleden. Een mooi, maar ook door drugs vaak een schrijnend portret van één van de meest toonaangevende bands van dit moment. Gastrolletjes zijn er weggelegd voor Jack en Meg White, Beck, Cat Power en Juliette Lewis. Confetti en ballonnen toegelaten."

Fearless Freaks, nu woensdag 3 oktober om 20 uur in Trix. De toegang is gratis, maar reserveer vooraf even via info@trixonline.be of 03 670 09 00.

Nieuwe Radiohead al op 10 oktober uit

"Hello everyone. Well, the new album is finished, and it's coming out in 10 days. We've called it In Rainbows. Love from us all. Jonny."

Met die kurkdroge boodschap kondigde Radiohead gisteren op hun website totaal onverwacht de release van hun nieuwste plaat aan. Eerder had de band laten weten dat het album pas in 2008 klaar zou zijn. 'In Rainbows' is bovendien alleen te bestellen via de site, als download of als 'discbox'. In de discbox (prijs: 40 pond) steken twee cd's, een dubbele vinyl, foto's en artwork, enzovoort. Wie kiest voor de download bepaalt zelf hoeveel hij of zij betaalt voor de achttien tracks. En een platenfirma? Die hebben ze niet meer nodig. Gotta love 'm.

Playlist ten huize van blitzkrieg.noise: deel II

Make no mistake about it: de hoes van de nieuwe Pinback-plaat is met straatlengtes voorsprong de lelijkste die wij in onze collectie hebben staan. We dachten eerst zelfs dat we per ongeluk de nieuwe Whitin Temptation hadden mee gegrist. Niet dus, er staat wel degelijk vintage Pinback-materiaal op het bijgeleverde schijfje. En dat is tegelijkertijd een meevaller en een tegenvaller. Natuurlijk zijn wij fans van hun typische geluid: de herkenbare stem van Rob Crow, de nadrukkelijk aanwezige bas en drums, regelmatig een pianoriedel ertussen. We zijn Duyster nog steeds dankbaar voor die zondagavond waarop wij voor de eerste keer Loro te horen kregen (da da da da da da) en vervolgens meteen This Is A Pinback CD kochten, een debuut vol pareltjes. En ook op Autumn Of The Seraphs staan enkele zeer fijne songs. Het uptempo 'From Nothing To Nowhere', de bliepjes in 'Good To Sea', het knappe 'Walters', 'Devil You Know' of het, zoals ze ook in De Morgen al opmerkten, sterk naar The Police ruikende 'Blue Harvest': wij aanhoren het allemaal weer met plezier. En toch kunnen we ons niet ontdoen van de indruk dat het 'meer van hetzelfde' is. Of zoals ze het op Goddeau.be zo mooi omschrijven: "Het is een beetje als een spectaculaire rollercoaster: beu word je het niet, maar de sensatie van de allereerste rit maak je niet meer mee."


Wist u dat Drum's Not Dead van Liars de perfecte, zenuwachtige soundtrack is voor een spelletje Jungle Speed? Wel, dan weet u het nu in ieder geval. Of de opvolger, simpelweg Liars getiteld, daar ook voor in aanmerking komt, hebben we nog niet kunnen testen. Wat we wel weten is dat de nieuwste plaat van het drietal behoorlijk hard aftrapt met de single 'Plaster Casts of Everything'. "Wij worden keer op keer báng van dit nummer: bang dat we de eerste de beste omstander van pure opwinding op zijn muil zullen timmeren", dixit Humo. Dat geldt volgens ons ook meteen voor enkele andere opwindende Liars-songs zoals 'Cycle Time' en 'Freak Out'. Daarnaast staan er op de plaat wel wat dingen die ons aan het Antwerpse White Circle Crime Club doen denken (of was het andersom?). Luister bijvoorbeeld maar eens naar 'Clear Island' of 'Pure Unevil'. Wij lusten de nieuwe Liars wel, zo in de late uurtjes op een zaterdag- of andere avond. Maar 't is misschien geen plaat om op een zondagochtend mee te ontwaken. Tenzij u de dag begint met vijf dubbele espresso's...

"I am a believer in Joy Division, hallelujah!"

U hebt Control van Anton Corbijn toch al gezien? Niet dat we u de prent over Ian Curtis zouden aanraden voor een gezellig avondje uit, maar gaat u toch maar kijken. Corbijn schetst, naar het schijnt, een behoorlijk waarheidsgetrouw beeld van de Joy Division-frontman. En nee, dat is geen vrolijk beeld: Curtis is 23 als hij zich in zijn keuken ophangt. Kon hij de druk van het plotse succes niet aan? Is hij verscheurd door de liefde voor zijn vrouw Deborah en zijn minnares, de Belgische Annik? Love will tear us apart, weet u wel. Niet dat het allemaal kommer en kwel is, er mag in de film zelfs gelachen worden. Nadat Curtis op het podium een van zijn epilepsieaanvallen krijgt, probeert manager Rob Gretton hem wat op te vrolijken. "It could be worse. You could be the lead singer of The Fall."

Het is trouwens geen toeval dat net Anton Corbijn een prent maakt over Curtis. De Nederlandse fotograaf trok in 1979 richting Engeland en de eerste band die hij daar fotografeert is Joy Division. Aanvankelijk wil niemand de foto's publiceren. "Het was een van mijn eerste conceptuele foto's. Het nieuwe album heette Unknown Pleasures en ik fotografeerde Joy Division terwijl ze van me wegliepen. Enkel Ian Curtis keek om. Mensen zagen daar een voorteken in en de foto kreeg een soort van cultstatus na zijn dood." De stijl van Corbijns foto's, zwart-wit en vaak nogal donker, is ook duidelijk herkenbaar in Control. We hoorden sommigen al zeggen dat de film voor hen 'veel te traag' was, maar dat vinden wij dikke zever. Ga dan naar Hairspray kijken he.

Oh, en bij deze nog een eervolle vermelding voor hoofdrolspeler Sam Riley. Wie Ian Curtis ooit live aan het werk zag, herinnert zich vooral zijn bizarre manier van dansen. Moeilijk om geloofwaardig neer te zetten, maar Riley slaagt met verve. Bekijkt u dit origineel live fragment van Joy Division en spurt dan naar de bioscoop. En doet u de volgende keer maar eens een Ian Curtiske op de dansvloer...

Playlist ten huize van blitzkrieg.noise: deel I

Ok, bijna een volledige maand zonder nieuwe post. Tijd om alle trouwe lezers even te belonen met een extra lange post en hen op de hoogte te brengen van wat wij de laatste tijd zoal beluisterden. En om maar meteen goed te beginnen: de kans is bijzonder groot dat Our Love To Admire van Interpol op nummer 1 eindigt in onze eindejaarslijst. "Deze plaat heeft tien luisterbeurten nodig", zei frontman Paul Banks over zijn nieuwste en hij had gelijk. We waren eerst zelfs wat ontgoocheld, maar lang heeft dat niet geduurd. 'Een plaat die langzaam onder je huid kruipt', durven ze in vakbladen al eens beweren. Onze favorieten? No I In Threesome? Pace Is The Trick? All Fired Up? Fuck it, luister naar de volledige plaat, want ze is fantastisch. Eén minpunt? Tijdens hun Belgische doortocht houden ze halt in het verschrikkelijke Vorst. Toch ligt onze kaart klaar, al was het maar omdat Blonde Redhead er die avond ook bij is...


We kenden Spoon al langer. Voor oudere singles zoals Everything Hits At Once en I Turn My Camera On draaiden wij de volumeknop met plezier een beetje verder naar rechts. Maar een van hun plaatjes in huis halen? Nee mijnheer, dat kwam er nooit van. Tot we hen eind augustus live aan het werk zagen, ergens in de buurt van Hasselt. 'Hoe komt het dat deze band niet wereldberoemd is', vroegen wij ons spontaan af. Frontman Britt Daniels schrijft catchy popsongs mét een randje en daar is de nieuwe plaat Ga Ga Ga Ga Ga het perfecte bewijs van. Mensen die betaald worden om over muziek te schrijven, struikelen alvast over de superlatieven. 'Er zouden veel meer bands als Spoon moeten zijn', klinkt het in Humo. 'Een uitgebeend en afgekloven poppareltje', vinden ze bij KindaMuzik. 'Zodra de laatste noot is uitgestorven heb je meteen zin om de repeatknop in te drukken', menen ze bij De Morgen. En toch: de wereld zal nooit aan hun voeten liggen. Wij hopen alleen maar dat u prachtsongs zoals You Got Yr Cherry Bomb, Rhythm & Soul of het ingetogen Black Like Me eens een eerlijke kans geeft. Dank u.

Hopla, en binnenkort volgt 'Playlist ten huize van blitzkrieg.noise: deel II'. Misschien.

An Lemmens is een Gentleman

"Eigenlijk zijn al hun platen fantastisch, maar voor mij steekt deze er toch bovenuit, vooral dan door het nummer Fountain and Fairfax, over de heroïneverslaving van frontman Greg Dulli."

An Lemmens vandaag in De Morgen over Gentlemen, haar favoriete plaat. We kunnen bijna een clubke oprichten!

Sonic Youth doet Daydream Nation

Iedereen weet ondertussen toch dat Sonic Youth op Pukkelpop integraal het meesterwerk Daydream Nation gaat spelen? En dat het ongetwijfeld fantastisch gaat worden? Ok dan!

"Na twintig jaar klinkt Daydream Nation nog altijd even uniek. En: opwindender dan alle jonge gitaarbands die vandaag actief zijn." (demorgen.be)

"Ik weet nog goed dat de eerste luisterbeurt - met de koptelefoon op in de lokale platenzaak - een zit van zeventig minuten met de mond wagenwijd open was. Dit viel zo buiten mijn hardrock/metal-referentiekader van dat moment, maar o-o-oh wat vond ik het stante pede steengoed." (fileunder.nl)

"De perfecte balans tussen gitaarerupties en alternatieve popmuziek, feedback en structuur, experiment en toegankelijkheid is echter nooit meer zo fenomenaal neergezet als op Daydream Nation." (kindamuzik.net)

"This record is one of a handful that helped shape the notion of what American indie rock can potentially mean." (pitchforkmedia.com)

"Discovering Daydream Nation, at any age, is discovering all over again the simple pleasures of music, finding once more what makes certain combinations of notes and chords resonate in our hearts and heads." (stylusmagazine.com)

Blitzkrieg.noise goes Pukkelpop

Volgende week donderdag blijven we gewoon lekker thuis, maar op vrijdag en zaterdag trekken we weer eens richting Kiewit. Bands die we ABSOLUUT moeten gezien hebben: Dinosaur Jr, Arcade Fire, The Shins en Sonic Youth. En voor de rest ziet ons schema er ongeveer zo uit:

Vrijdag 17/8
13.45-14.25: Shitdisco
17.25-18.05: Fridge
19.40-20.25: The Noisettes
21.25-22.25: Sophia
22.25-23.25: Arcade Fire
23.30-00.30: Dinosaur Jr
00.30-02.00: The Smashing Pumpkins

Zaterdag 18/8
11.55-12.30: The Bony King Of Nowhere
13.10-13.50: Patrick Watson
13.50-14.30: Voxtrot
14.30-15.10: Arbouretum
15.15-15.55: The Shins
16.15-17.00: White Circle Crime Club
17.30-18.30: Kings Of Leon
18.30-19.20: CocoRosie
19.25-20.15: Spoon
20.25-21.25: LCD Soundsystem
21.30-22.40: Nine Inch Nails
22.30-00.00: SONIC YOUTH!

Can't wait...

Fans van Gentlemen, iemand?

"Mijn twee alltime favorieten blijven The Afghan Whigs en Suede. Er gaat geen week voorbij of ik zet Gentlemen op. Greg Dulli, dat is een brok charisma. Ook nu hij met The Twilight Singers optreedt, blijf ik fan."

Heidi Lenaerts over haar favoriete plaat, dit weekend in De Morgen. Het clubje wordt groter en groter en groter. Sonic Youth speelt momenteel live integraal hun Daydream Nation, Lou Reed waagt zich nog eens aan zijn Berlin. Wij zouden het niet erg vinden mochten Dulli en co die voorbeelden volgen.

Ok, en nu even genoeg over de Whigs...

Tom Helsen blijkt een Gentleman

"Zonder twijfel Gentlemen van The Afghan Whigs. Stuk voor stuk prachtige songs, die qua sfeer naadloos in elkaar overvloeien. Die plaat straalt een soort gloed uit."

Tom Helsen, gevraagd naar zijn favoriete plaat aller tijden in de Focus Knack van deze week. Hmm, die Helsen blijkt dan toch iets van muziek te kennen. Een tijdje geleden bewierookte trouwens ook Admiral Freebee al het meesterwerk van de Whigs. Wij hebben de laatste tijd weer regelmatig hun Black Love opliggen en da's toch ook een pareltje hoor...

Voor de snelle beslissers: een goei feestje!

Blitzkrieg.radio: New York's the greatest...

...if you get someone to pay the rent! Aldus de mensen van LCD Soundsystem in North American Scum. Wij trekken nog eens een weekje naar de Big Apple en verdwijnen daarna voor drie weken in de Canadese natuur. Jullie laten we achter met een nieuwe editie van blitzkrieg.radio. Vijftien tracks van bands met roots in New York City. Klik hier en als alles goed gaat, hoort u enkele seconden later de piepende intro van Sonic Youth's '100%'...

• 100% - Sonic Youth
  
• Natural Disasters - Enon
  
• Spring And By Summer - Blonde Redhead
  
• Sad And Lonely - Secret Machines
  
• Wolf Like Me - TV On The Radio
  
• The Rat - The Walkmen
  
• PDA - Interpol
  
• Someday - The Strokes
  
• Date With The Night - Yeah Yeah Yeahs
  
• An Honest Mistake - The Bravery
  
• Dance To The Underground - Radio 4
  
• North American Scum - LCD Soundsystem
  
• Heart Of Hearts - !!!
  
• Marquee Moon - Television

You still love rock 'n roll?

Helden. Dat zijn het, die mensen van Wilco. Gisteren pakten ze moeiteloos een uitverkochte Vooruit in. Tot drie keer toe kwamen de heren opnieuw het podium op. Wij kregen er niet genoeg van, zij kregen er niet genoeg van. Links staat daar dan een gitarist met de kop van de lokale politiechef uit pakweg Fargo. Achter de piano zit een man die evengoed je leraar biologie kon geweest zijn in het tweede middelbaar. Ook de drummer en tweede pianist/gitarist lijken weggelopen uit je vroegere lerarenkops. En Jeff Tweedy doet je denken aan die verwarde kerel in zijn blauwe stofjas die in de lokale Colruyt de rekken bijvult.

Maar zet hen samen op een podium en je krijgt twee uur lang magie. Wat een stem, wat een gitarist, wat een drummer, wat een songs. Dit was een concert dat nog lang zal blijven nazinderen en hoog eindigt in het persoonlijke lijstje met beste concerten. 't Is niet echt in woorden te vatten, dus gooien we er maar een song tegenaan uit hun liveplaat Kicking Televison. Oh, en ga zeker een kijkje nemen bij Wannabes voor de foto's.

Wilco - Misunderstood
When you're back in your old neighborhood
The cigarettes taste so good
But you're so misunderstood
You're so misunderstood

There's something there that you can't find
You look honest when you're telling a lie
You hurt her but you don't know why
You love her but you don't know why

Short on long term goals
There's a party there that we ought to go to
If you still love rock and roll
You still love rock and roll?

...

Wilco - Sky Blue Sky

Wat een prachtplaat hebben de heren van Wilco weer losgelaten op de wereld. 'Sky Blue Sky' heet de parel en die trapt al meteen heerlijk af met Either Way. Toevallig niemand die nog een extra kaartje heeft voor hun concert morgen in de Vooruit? Please?!

Either Way - Wilco
Maybe the sun will shine today
The clouds will blow away
Maybe I won’t feel so afraid
I will try to understand
Either way

Maybe you still love me
Maybe you don’t
Either you will or you won’t
Maybe you just need some time alone
I will try to understand
Everything has its plan
Either way
I’m gonna stay
Right for you

Maybe the sun will shine today
The clouds will roll away
Maybe I won’t be so afraid
I will understand everything has its plan
Either way

Built To Spill en Band Of Horses op Pukkelpop?

Sonic Youth, Dinosaur Jr, Editors, The Shins, Tomàn: Chokri heeft weer wat nieuwe namen vrijgegeven en de affiche van Pukkelpop begint er nu wel héél fijn uit te zien. Denk bijvoorbeeld ook maar aan eerdere bevestigingen zoals Arcade Fire, Iggy Pop, Low, Battles, Kings Of Leon, Smashing Pumpkins en LCD Soundsystem. En als er vrijdag en zaterdag een aandachtige Pukkelpop-delegatie rondliep in Trix, kunnen we daar binnenkort hopelijk nog twee namen aan toevoegen: Built To Spill en Band Of Horses.

Vooral die laatste was zaterdagavond in bloedvorm. "Wereldklasse daarnet in Trix en kippenvel van begin tot einde", lezen we op Fuckhedz en daar is weinig aan toe te voegen. Ook straf hoe Built To Spill vrijdag de ene prachtsong na de andere uit de mouw schudde. De band maakte een vermoeide indruk, maar wist dat ruimschoots te compenseren door twee uur lang te putten uit hun nieuwste én uit hun klassiekers. You Were Right! The Plan! Car! Big Dipper! Meer van dat in Hasselt!

Over Slint, den Aldi en een gekraakt klooster

"Nooit had je het gevoel naar muziek te luisteren die al zestien jaar oud is. Wat Slint serveerde, was levende materie, met veel reliëf, dynamiek en oog voor detail. De nummers, waaronder een knagend 'Breadcrumb Trail', een transparant, sierlijk als vuurwerk uiteenspattend 'Washer', een schurend, door logge Black Sabbathriffs getrokken 'Nosferatu Man', werden behoedzaam opgebouwd. 'Good Morning, Captain' knarste en piepte zelfs als een roestig treinstel. Een indringend concert dus, van een groep die, mocht ze een nieuwe plaat maken, de hedendaagse postrockliga finaal het nakijken zou geven."

Slint stond woensdagavond in de AB en speelde er integraal het legendarische Spiderland. Wij hebben na het lezen van de recensie in De Morgen een klein beetje spijt dat we op het laatste nippertje onze kaart verkocht hebben, maar 't was voor een heel goed doel. Gisteren dan maar naar Gasoline dc geweest op een schitterende locatie, een gekraakt klooster in Antwerpen, om het gemis wat te compenseren en er geluisterd naar mensen die er in de AB wel bij waren. "Jom, die gaste van slint moete toch binne zen. Allej, as ze in den Aldi gon winkele toch."

(foto via wannabes.be)

Nieuw, nieuw: blitzkrieg.radio

Een experimentje, jawel: blitzkrieg.radio! Met onder meer de nieuwe single van Interpol en lekkers van Blonde Redhead, Wilco en Modest Mouse. Luister hier!

• 23 - Blonde Redhead
  
• The Heinrich Maneuver - Interpol
  
• Books From Boxes - Maximo Park
  
• Citizens Of Tomorrow - Tokyo Police Club
  
• Keep The Car Running - Arcade Fire
  
• My Moon My Man - Feist
  
• Dictionary - The Go Find
  
• Missed The Boat - Modest Mouse
  
• Either Way - Wilco
  
• Breaker - Low
  
• Liar - Built To Spill
  
• Fans - Kings Of Leon
  
• Good Morning, Captain - Slint

Enjoy!

Update: Slint toch ook maar toegevoegd. "I'll make it up to you,
I swear, I'll make it up to you. I miss you!"

Built To Spill en Band Of Horses in Trix

Het belooft een bijzonder fijn weekend te worden in muziekcentrum Trix. U hebt toch al kaartjes gekocht?

Built To Spill (vr 25/5)
"Built To Spill kan moeiteloos op één rij staan met bands als Modest Mouse, Pavement of Dinosaur Jr. als ware legendes van de Amerikaanse alternatieve rockscene. De band debuteerde begin jaren negentig met een aantal verrukkelijke singles om vervolgens de klassieker 'There's Nothing Wrong With Love" op de wereld los te laten'. (...) In tegenstelling tot veel van hun generatiegenoten blijven de heftig bebaarde lieden van Built To Spill nog altijd stevig doorrocken en zolang ze verrukkelijk werk als hun recente langspeler 'You In Reverse' op de wereld loslaten, hebben we daar absoluut niets op tegen."

Luistervoer: 'Conventional Wisdom' en 'Car'

Band Of Horses (za 26/5)
"Met Band Of Horses staat op het TRIX podium een Amerikaanse groep die een van de meest geprezen debuutalbums van het vorige jaar uitbrachten. Hun 'Everything All The Time' deed de critici meteen naar de grootste superlatieven grijpen. Band Of Horses koppelt het epische van pakweg Arcade Fire aan de majestueuze geluidskathedralen van The Flaming Lips en doet ons bij momenten zelfs erg aan wijlen The God Machine denken."

Luistervoer: 'The Funeral' en 'Great Salt Lake'

Sing-a-long met Les Savy Fav

Hoe simpel is het om mee te zingen op de nieuwe plaat van Les Savy Fav? Surf gewoon naar hun site en volg de instructies:

1. Pick a song
2. Get good at singing it
3. Call and leave it on the voice mail.

Je krijgt er ineens al een klein voorsmaakje van enkele nieuwe nummers. Het album moet eind dit jaar in de winkel liggen. En nu maar hopen dat ze binnenkort ook nog eens ergens live te bewonderen zijn...

I Like Food, Food Tastes Good

Vraag enkele bands naar hun favoriete gerechten en maak er een schoon kookboekje van. Het is een idee waar mister Coolinary al langer op broedt, maar een New Yorkse dame is hem voor. In 'I Like Food, Food Tastes Good' vind je meer dan honderd recepten van bands als Belle & Sebastian, Death Cab for Cutie, Devendra Banhart, Franz Ferdinand, The Hold Steady, Interpol, My Morning Jacket en The Violent Femmes. En vooral de Butterscotch Pie van de heren van Les Savy Fav zou overheerlijk zijn.

Klinkt goed allemaal, maar wat nog beter klinkt: je kan het kookboek winnen op Coolinary! Stuur gewoon een mailtje met een antwoord op de wedstrijdvraag: 'Noem drie bands die genaamd zijn naar eten'. Lijkt ons niet zo moeilijk. Zouden The Cheese Cakes, The Samosas en Konijn Met Pruimen bestaande bands zijn?

Drank, drugs en The Afghan Whigs

"Het is de beste plaat ooit, de enige plaat die ik nooit beu word. Heel het gevoel rond die plaat is ongelooflijk. Ik krijg altijd zin om extreem veel drank en drugs te gebruiken. Ik heb ook heel veel platen die ik nog maar één keer heb beluisterd. En ook al blijf ik kopen, toch draai ik alsmaar The Afhan Whigs"

Tom Van Laere over Gentleman van The Afghan Whigs, vorige week tijdens de Album 100 op stubru. Spreek nooit een admiraal tegen...

Sonic Youth op Pukkelpop?

U hebt de eerste Pukkelpop-namen ongetwijfeld al op verschillende plaatsen gehoord of gelezen. Arcade Fire, Low, Tokyo Police Club, Iggy & The Stooges, CocoRosie, Battles, Juliette & The Licks, The Whitest Boy Alive: wij gaan in ieder geval een ticketje reserveren. En toch zitten we nog op één naam te wachten: what about Sonic Youth? Zij doen deze zomer een uitgebreide tournee langs festivals en een passage in Hasselt zou zeker niet misstaan.

Bovendien zit er nog een heel mooi gaatje tussen hun optreden in Portugal op 15 augustus en dat in Schotland op 22 augstus. Hun laatste zaaloptreden in Schaarbeek viel ons wat tegen, maar die avond op Feest in het Park was legendarisch. Dat mogen ze op Pukkelpop nog eens overdoen...

Cat Power in Brussel

Vanavond naar het Koninklijk Circus in Brussel voor een optreden van Cat Power. Van haar vorige doortocht die wij meemaakten, herinneren we ons vooral een lallende Chan, een fles whisky en een zaal die na een half uur al bijna leeg was gelopen. Die fles whisky trouwens ook. Naar het schijnt zou haar liefde voor de drank ondertussen bekoeld zijn en is Cat Power live weer meer dan de moeite. We zijn benieuwd...

Blonde Redhead - 23

"De wortels van Blonde Redhead liggen bij no wave en gitaarnoise, wat de reden is waarom het New Yorkse trio vroeger regelmatig met Sonic Youth werd vergeleken. Sinds de groep zich liet inlijven door het Britse 4 AD-label heeft ze blijkbaar een nieuwe muzikale identiteit gevonden. Op 23, haar zevende langspeler, maakt ze majestueuze, gestroomlijnde pop vol subtiliteitjes en onweerstaanbare melodieën. (...) De mooi uitgebalanceerde muziek van de groep vertoont minder weerhaakjes dan vroeger en als ze je al een uppercut verkoopt, gebeurt dat dezer dagen met fluwelen handschoentjes. Niettemin zijn 'Dr Strangeluv', 'The Dress', 'Spring and by Summer Fall' of het door vocoders ingeleide 'Heroine' onweerstaanbare liedjes die algauw verslavingsverschijnselen veroorzaken." (demorgen.be)

Nu te beluisteren op de Luisterpaal...

(Bijna hersteld van de CTC-trip. Foto's volgen later wel!)

Get in da van!

Wij zijn er even tussenuit en verlenen onze hand-, span- en vooral rijdiensten een weekje aan enkele Verwarde Katten. Altijd al eens een hotelkamer kort en klein willen slagen! Spring onderweg gerust eens binnen....

07/4 Stubru.uit - Gent (B)
08/4 Juz Ihn - Ihn (GER)
09/4 Club Menza - Ljubljana (Slo)
10/4 United Club - Torino (I)
11/4 Magnolia - Milano (I)
12/4 Urban - Perugia (I)
13/4 Officina 49 - Cesena (I)
14/4 The Cage - Livorno (I)

En ja, een fotoverslag volgt later! Alhoewel, what happens on tour stays on tour...

Bob!

Christophe Vekeman vandaag in De Morgen: "Vanzelfsprekend ga ik vanavond naar zijn concert. Het is een van de weinige dingen in dit leven waar ik nooit over na hoef te denken, zelfs al kost een kaartje mij mijn laatste 60 euro en moet ik de rest van de week droog brood eten. (...) Hoe dan ook, een plaat of een concert van Dylan is altijd een momentopname. Wat hij ook doet, het is altijd belangwekkend. Het feit dat ik mij vanavond met Dylan in dezelfde ruimte zal bevinden, is al onwerkelijk genoeg."

Inderdaad.

Gouden Uil voor Grunberg

'Je moet niet vergeten,' zei hij zacht, 'dat ze een beetje bang voor je zijn. Ze zijn voor alles bang, maar het allerbangste zijn ze voor jou. Daarom moet je de jongen die je hebt uitgekozen meenemen naar een plek waar niemand jullie kan zien, een geheime plek moet het zijn. En daar moet je hem zachtjes aanraken. Eerst zal hij schrikken. Maar jij moet niet schrikken. Wat er ook gebeurt, je moet nooit schrikken. Je moet hem gewoon nog een keer aanraken. En dan moet je zeggen: 'Ik ben Tirza en ik heb je lief.'

Het hoeft natuurlijk niet altijd over muziek en blote zangeressen te gaan. Arnon Grunberg kreeg afgelopen weekend De Gouden Uil Literatuurpijs. Volkomen terecht, als je het ons vraagt, want zijn Tirza is een van de strafste boeken die wij ooit lazen. En we konden ons ook wel vinden in de Prijs van de Lezer, die Dimitri Verhulst voor zijn De Helaasheid der Dingen in ontvangst mocht nemen. Fantastisch hoe hij de drankwedstrijd van zijn nonkel Potrel beschrijft of hoe hij het verhaal van de plaspas van zijn moeder neerpent. Het doet afbreuk aan het volledige boek, maar we pikken er toch één zin uit: "God schiep de dag en wij slepen ons erdoorheen."

Ga daar maar eens aan staan...

Nieuw album voor Blonde Redhead

Het zijn drukke en lange werkdagen voor onze cd-speler! Na Arcade Fire, Low, Bloc Party, The Shins en het fantastische Modest Mouse, komt ook Blonde Redhead volgende week met een nieuwe plaat op de proppen. De opvolger van Misery Is A Butterfly uit 2003 heet simpelweg 23, en is door de band zelf geproduceerd. "We zaten zelf altijd al bovenop de platen die we hebben gemaakt", vertelt zangeres Kazu Makino. "Door de cd zelf te produceren waren we helemaal een eiland op zich. Dat was niet makkelijk, maar het resultaat mag er wezen."

Wie een voorproefje wil, kan op Stereogum.com alvast een mp3 beluisteren. Blonde Redhead staat trouwens ook op de affiche van Werchter. En dat vinden wij eigenlijk geen goed nieuws. Hopelijk brengen ze dit najaar toch nog een extra bezoekje aan een Belgische concertzaal.

Oh ja, en Blonde Redhead goes Temptation Island! Surf naar de fotopagina op hun website en klik door naar Kazu. Jawel, naaktfoto's op het strand. Hopelijk brengt het Kim Deal niet op ideeën...

We Were Dead Before the Ship Even Sank

Jieha!

Groeimormonen* met een drumcomputer

Een drumcomputer hier, een loop daar en een elektronische bliep ginder: Low goes indietronics! De band uit Duluth, Minnesota verkent op haar achtste langspeler Drums and Guns nieuwe horizonten, maar geen paniek: het blijft op en top Low. "Zo uniek, eigengereid en uit duizenden herkenbaar is de minimalistische, spaarzaam geïnstrumenteerde en zich immer in slowmotion voortslepende gitaarrock van Low, dat iemand die te weinig omhanden had er speciaal de term slowcore voor uitvond", lazen we in Focus Knack. En daar gaat geen drumcomputer iets aan veranderen. Maar checkt u de plaat vooral zelf even op de luisterpaal of bekijk de video van de eerste single Breaker.

(*) Die 'groeimormonen hebben we gepikt uit Focus Knack. Wij vonden dat best wel goed gevonden.

Flaming Lips op Cactus: fotoreportage!

The Flaming Lips komen begin juli naar het Cactusfestival in Brugge! Dat is fan-tas-tisch nieuws, ware het niet dat wij op dat moment in het Land van Arcade Fire zitten. Om de pijn een beetje te verzachten, gooien we er een fotoreportage uit de oude doos tegenaan... :)

Wij trokken vorig jaar op donderdag 27 april naar Paradiso in Amsterdam voor het concert van The Flaming Lips. De tickets, een muziekje voor onderweg en de routebeschrijving: alles lag klaar in de auto. En toch had ik het gevoel dat ik iets heel belangrijk vergeten was...

Mijn liefje natuurlijk! Nadat ik haar had opgepikt en we nog even een tussenstop hielden om proviand in te slaan, scheurden we richting Amsterdam...

Hier ben ik dus aan het scheuren!

Zonder al te veel problemen vonden we de weg naar het Paradijs. We parkeerden de wagen, aten onze overheerlijke Delhaize-pasta op en wandelden langs de grachten naar de concertzaal.

En daar was veel volk! Iedereen kwam er natuurlijk om de Lips aan het werk te zien, maar ook het voorprogramma Midlake was zeer te pruimen. Er waren trouwens heel wat mensen die Nederlands spraken met een opvallend Vlaamse tongval. Wij liepen er onder meer enkele leden van Confuse The Cat en mijnheer Fuckhedz tegen het lijf..

And then the magic happened! Een filmpje, een theatrale intro, vele gele ballonnen, een dolenthousiast publiek en vooral: The Flaming Lips op het podium!

Hier zie je onze held Wayne Coyne in close-up. Hij had een kleine camera op z'n microfoon geïnstalleerd en die beelden werden dan geprojecteerd op een groot scherm achter hem. Je kon zijn neusharen tellen, als je daar zin in zou gehad hebben. Wij hadden daar geen zin in...

Onze Wayne heeft die avond niet in een grote ballon over het publiek gewandeld, maar hij haalde wel de Truc Met De Grote Ballon uit de kast. Terwijl de muziek op de achtergrond langzaam richting climax gaat, wordt een ballon steeds groter en groter en groter en groter. En dan...

KNAL! Overal confetti! Goed, we gaan niet proberen te vertellen hoe ge-wel-dig wij hen toen vonden, maar doe ons een plezier en ga dat vooral zelf zien in Brugge. Het is een ervaring die u niet snel zal vergeten. Of om het met de woorden van Kindamuzik.net te zeggen: een concert dat je MOET gezien hebben voor je sterft...