Dit was 2008: de plaatjes

Compleet in willekeurige volgorde: de plaatjes die wij het voorbije jaar het vaakst met plezier beluisterd hebben. En niet geheel toevallig beginnen we met Fleet Foxes, een album dat in bijna alle lijsten in de hoogste regionen eindigt. Volledig terecht, als u het ons vraagt.


Het optreden van TV On The Radio in Het Depot ging niet door, maar gelukkig was er 'Dear Science' om ons te troosten. Onze bescheiden mening: 'Een plaat die bij momenten bijzonder poppy of zelfs dansbaar en funky klinkt. En toch is dit onmiskenbaar een echt TV On The Radio-album, en misschien wel hun beste.'


Microcastle/Weird Era Cont. van Deerhunter hebben we nog niet zo lang in ons bezit, maar we waren er meteen verliefd op. Een uitgebreide recensie volgt misschien nog, maar voorlopig gaan we pikken bij goddeau.com: 'Microcastle is het getormenteerde meesterwerkje dat Deerhunter al lang in zich had.'


Samen met Yeasayer en Fleet Foxes zijn The Dodos een van de ontdekkingen van 2008. Over Visiter: 'De plaat barst uit z'n geniale voegen van de pakkende melodieën, opmerkelijke en speels tegen de melodie in rammende drumpartijen en emmers georganiseerde, creatieve gekte vol happen blues, folk en indie.'


15/10: "Zo'n dikke maand geleden sleepte Elbow met 'The Seldom Seen Kid' nog de prestigieuze Mercury Prize in de wacht voor beste Britse album. De kans is bijzonder groot dat ze eind dit jaar ook zeer hoog eindigen in het invloedrijke eindejaarslijstje van blitzkriegnoise." En kijk!


Stiekem een plaat van 2007, maar pas ontdekt begin 2008. "Een portie handgeklap, extatisch gezang, een (kinder)koor hier en daar en vooral zeer knappe harmonieën", schreven we toen over 'All Hour Cymbals' van Yeasayer. Bij de eerste noten van opener 'Sunrise' krijgen wij nu, bijna een jaar later, nog steeds kriebels...


U kent het verhaal: drie maanden lang trekt Justin Vernon aka Bon Iver zich terug in een hut om weer naar buiten te komen met een klein meesterwerk. Sommige mensen beweren dat 'For Emma, Forever Ago' fel overroepen is. Maar goed, Auschwitz is volgens sommigen ook overroepen...


Marble Sounds aka Pieter VD woonde enkele jaren in Montreal en nam daar de bijzonder fijne ep A Painting or a Spill op. Ondertussen keerde hij terug naar België waar hij niet alleen op zoek ging naar de juiste keukenvloer, maar ook enkele muzikanten rond zich verzamelde. Wij hopen dat er snel een volledig album komt, want dit smaakt naar meer...


Verder ook genoten van de volgende platen, hoewel het lijstje waarschijnlijk niet volledig is: Silver Jews (Lookout Mountain, Lookout Sea), My Morning Jacket (Evil Urges), The Dears (Missiles), Le Loup (Throne of the Third Heaven...), Women (Women), No Age (Nouns), Department Of Eagles (In Ear Park), High Places (High Places), Sigur Ros (Med Sud I Eyrum...), Atlas Sound (Let the Blind Lead...), Girls in Hawaii (Plan Your Escape), Black Keys (Attack & Release), Cold War Kids (Loyalty to Loyalty), The Gutter Twins (Saturnalia), The Kills (Midnight Boom), Calexico (Carried To Dust), Chad Vangaalen (Soft Airplane), Port O'Brien (All We Could Do...), Nick Cave & The Bad Seeds (Dig!!! Lazarus Dig!!!), M83 (Saturdays=Youth), Seasick Steve (I Started Out With Nothing...), Black Mountain (In The Future), Soon (As Of Yet), Confuse The Cat (Kericky)...

De favoriete plaatjes van Fleet Foxes

In afwachting van de blitzkrieg.noise-eindejaarslijst kan u alvast een kijkje nemen op pitchforkmedia.com, die andere invloedrijke muzieksite. Zij vroegen bands als Women, No Age en M83 naar hun favoriete platen.

Dit is alvast het lijstje van de heren van Fleet Foxes. En ja, die band komt u in een volgende post zeker nog eens tegen. Net als enkele van hun favorieten trouwens...

• Department of Eagles - In Ear Park
  
• Blitzen Trapper - Furr
  
• The Dutchess and the Duke - She's the Dutchess, He's the Duke
  
• Beach House - Devotion
  
• The Walkmen - You & Me
  
• No Age - Nouns
  
• Deerhunter - Microcastle
  
• Dungen - 4
  
• Bonnie "Prince" Billy - Lie Down in the Light
  
• Suarasama - Fajar Di Atas Awan
  
• Various Artists - Awake My Soul: The Original Soundtrack

Wij hebben een afspraak met god op 22/4

No one does it like you...

Vrijdagavond meegesleurd naar het bijzondere café L'Archiduc in Brussel voor een concert van Department Of Eagles. Het duo Daniel Rossen en Fred Nicolaus had enkel twee gitaren en twee stemmen meegebracht, en dat was jammer. Het klonk eigenlijk zelfs behoorlijk saai, terwijl de New Yorkers met 'In Ear Park' nochtans een zeer sfeervol en rijk plaatje gemaakt hebben. Fans van het geweldige Grizzly Bear, die andere band van Rossen, moeten zeker eens op zoek gaan. Het prachtige 'No One Does It Like You' kan je hier alvast beluisteren...

Joke about nothing and you'll be forgiven...

The Dodos! Op Pukkelpop hebben we ze gemist wegens belachelijk vroeg geprogrammeerd, maar afgelopen woensdag kregen we een herkansings in de VK*. En het blijft toch een van de ontdekkingen van 2008.

Vreemd dat we hier nog niets hebben verteld over The Dodos eigenlijk. Hun 'Visiter' is zonder twijfel een van de meest gedraaide plaatjes de voorbije maanden, en goed op weg richting ereplaats in onze eindejaarslijst. Even kort schetsen: de band komt uit San Francisco en bestaat uit zanger/gitarist Meric Long en drummer Logan Kroeber. Long heeft zich verdiept in West-Afrikaanse drumkunsten en de fingerpicking-technieken zoals ze in de country en blues gebezigd worden, terwijl Kroeber blijkbaar een verleden heeft bij progressieve metalbands. Het resultaat? "Soms dromerig en folkachtig, dan weer opgefokt met een neiging naar psychedelisch gefreak, maar altijd met de ritmiek als centrale thema", dixit Kindamuzik.

Wij kunnen ons in ieder geval perfect vinden in de review van 'Visiter' op alternative.blog.nl: "Visiter barst uit z'n geniale voegen van de pakkende melodieën, opmerkelijke en speels tegen de melodie in rammende drumpartijen en emmers georganiseerde, creatieve gekte vol happen blues, folk en indie. Denk aan een Animal Collective of zelfs Battles, slechts gewapend met (akoestische) gitaar en drums, en met meer Amerikaanse roots in hun donder. Of juist aan Sufjan Stevens die veel te veel speed heeft genomen voordat hij in de studio is opgesloten."

En omdat schrijven over muziek nog altijd hetzelfde is als dansen over architectuur, luister u dus best zelf naar The Dodos op hun myspace...

"I don't believe you, you are a liar!"

Zaterdagavond op een feestje aan de klap geraakt met Bob Dylan en het met hem nog eens over het legendarische Judas-moment gehad. Hij wist niet juist meer wat hij daar toen op te zeggen had, maar we hebben het teruggevonden op joetjoep.

I hang my head beside the willow tree...

Leuk nieuws was het niet, dat afgelaste optreden van TV On The Radio afgelopen zaterdag. En toch heb elk nadeel z'n voordeel: konden we plots toch naar Trix om Women en Chad Vangaalen te ontdekken.

Women kunnen we iedereen aanbevelen: ondanks de aarzelende start een fijn concert van hen gezien en op hun debuut staat voldoende leuk materiaal om de oren een tijdje zoet te houden. Maar over hen hebben we het hier al gehad, dus schakelen we direct over naar Chad Vangaalen. De Canadees wist ons live niet meteen van onze sokken te blazen, maar deed ons toch op zoek gaan naar 'Soft Airplane'. En we willen u voorstellen om dat ook te doen, want Vangaalen knutselt in zijn kelder in Calgary zeer schone dingen in elkaar. Voor een voorsmaakje surf je naar hier, waar je 'City Of Electric Light' en het schitterende 'Willow Tree' kan beluisteren, een song waar Sufjan Stevens een moord voor zou begaan. Allez, niet echt he, bij wijze van spreken...

"Singer-songwriters die ons niet tegelijk naar adem doen happen, de stuipen op het lijf jagen, doen gniffelen dan wel kamerbreed grijnzen én per tien songs minstens drie keer midscheeps tussen de hartkamers treffen, mogen wat ons betreft tot het einde der tijden ijscoupes gaan scheppen bij Häagen-Dazs. Weinig kans dat u de Canadese songsmid Chad VanGaalen binnenkort met een belachelijk petje op zijn kanis bolletjes Caramel Brownie in een hoorntje zult zien mikken: op zijn derde cd 'Soft Airplane' doet hij namelijk all of the above." (www.humo.be)

Confuse The Cat - Kericky

Volgens Humo is het een aanrader voor wie iets binnenlands van Europees niveau wil, Focus Knack hoort er parels op die hun glans ontlenen aan The Cure en Arcade Fire en RifRaf heeft het over de meest intense plaat die de band tot nu toe uitbracht. En wij vinden dat u songs als 'Koi', 'Get The Bullets', 'Paul's Eyes' en 'Jackal At 10'O Clock' dringend door uw huiskamer moet laten knallen. Spring een van de dagen dus eens binnen bij uw platenboer voor 'Kericky' van Confuse The Cat, of beluister de volledige plaat nu al op de Luisterpaal van VPRO.

Cancel: TV On The Radio

Via hetdepot.be: "Het optreden van TV on the Radio op zaterdag 22 november is geannuleerd. Zanger Tunde Adebimpe is ziek geworden en kan helaas niet optreden. Alle Europese shows dit weekend zijn gecancelled. Alle tickets worden terugbetaald via Het Depot, behalve Fnac tickets moeten in de Fnac filialen omgeruild worden. Voor meer info, kan je terecht op info@hetdepot.be | 016 22 06 03."

Fuck...

The stuff of Christian rock camps, but with stolen beer...

Zaterdag trekken we richting Leuven om er TV On The Radio aan het werk te zien. En dat vinden we bijna jammer, want in Trix speelt die avond het veelbelovende Women.

Kunnen wij een avondje TV On The Radio én White Circle Crime Club appreciëren? Yes, we can! Begrijp ons dus ook niet verkeerd: het wordt een geweldig feestje daar in Het Depot. Maar toch hadden we met alle plezier nog maar eens richting Trix gefietst. Daar brengt Chad Vangaalen (ook checken!) zijn vrienden en labelgenoten van Women mee als voorprogramma. Moeilijk om iets over die band te vinden via Google trouwens. Maar wie uiteindelijk toch op hun myspace terecht komt, vindt daar met 'Black Rice' en 'Group Transport Hall' twee pareltjes terug. Het doet ons wat denken aan Panda Bear en een kampvuurversie van Animal Collective, toevallig twee bands waar wij wel een zwak voor hebben. Wie geen kaarten heeft voor TV On The Radio, weet dus wat te doen. En pak ineens hun debuut op vinyl mee voor mij, want die hebben we hier nog niet gevonden...

"As dreamy as it is noisy, this debut by Calgary's upper-case Women is already becoming one of my favourites of the year. Apparently recorded on various ghetto blasters and in culverts, the band did well to recruit giant genius Chad Van Gaalen's production urges. The music takes us back through Stone Roses to the Turtles and Hollies, descends into total, wing-pinning noise, then rises up directly into the clouds with almost blinding hope, the stuff of Christian rock camps, but with stolen beer." (www.flemisheye.com)

"You're AB-positif, that's my favourite!"

His gaze is hypnotic. His looks... devastating. Women want him, men want to be him. He is BEARDO!

Compleet geschift. Dat is het minste dat je kan zeggen van Tim Harrington, frontman van Les Savy Fav. Wie hen al eens live aan het werk zag, weet dat je tijdens hun concerten nooit veilig bent. En nu heeft Zijne Gestoordheid op pitchfork.tv een eigen programma: Beardo. Check de eerste aflevering, waarin Beardo in de rol kruipt van een vampier. Uhu...

Oh anyway, it's looking like a beatiful day...

Eind deze maand worden we op een feestje verwacht, compleet uitgedost als een idool naar keuze. Na het concert van Elbow in de AB gisteren, overweeg ik sterk om me te verkleden als frontman Guy Garvey. Wat een held!

Niet dat onze nieuwe held er zo opvallend uitziet, integendeel. Elbow komt uit Manchester en dat is aan Garvey te zien: een struise bloke zoals er in elke Britse pub een tiental aan de toog hangen. Geef die man echter een podium en een publiek en hij ontpopt zich tot een van de grappigste en meest charismatische frontmannen die wij de voorbije jaren aan het werk zagen. Dat ligt niet enkel aan die geweldige stem, maar ook aan de manier waarop Garvey het publiek bespeelt. Hij reageert bijzonder gevat op opmerkingen uit de zaal, draagt een nummer op aan de 'most married man in the audience' en heeft een fijn alternatief gevonden voor het obligaat rondje applaus dat aan de bissen voorafgaat. Enkele nummers voor het einde van de gewone set wordt het publiek gevraagd om een nummer te kiezen dat iedereen kent. Na wat heen en weer geroep komt 'Bohemian Rapsody' als winnaar uit de bus. De opdracht voor het publiek is simpel: klap na het concert niet in de handen, maar begin te zingen. Wat ook massaal gebeurde...

En de muziek, vraagt u zich dan misschien af? Fan-tas-tisch eigenlijk! Geweldige versies gehoord van 'Grounds For Divorce', 'One Day Like This', 'Weather To Fly' en 'Leaders Of The Free World'. Bij de iets rustigere nummers dreigde de aandacht af en toe even te verslappen, maar dat is slechts een kleine kanttekening bij the third best gig i've ever seen...

And when the flame becomes routine...

"Het mag een boutade zijn, maar net zoals wijn wordt Confuse the Cat beter met de jaren. Het nieuwe "Kericky" is namelijk de meest intense plaat die de band tot nu toe uitbracht. Enkele bezettingswissels hoeven niet noodzakelijk nefast te zijn voor een groep, zo blijkt tevens uit de even speelse als stevige opener 'Koi'. En vanaf dat punt gaat het alleen maar bergop. 'Get The Bullets' dient zich als een roadsong pur sang en het groovende 'Jackal at 10 O' Clock' brengt op messcherpe manier de meest experimentele kant van Confuse The Cat naar de voorgrond. Want zoveel is duidelijk: muzikaal blijft deze band zichzelf hoorbaar heruitvinden. Geert Plessers en de zijnen bereiken op dat vlak een climax met het afsluitende en om het etiket episch smekende 'Black Birds'. Knappe prestatie!"

Weinig tijd om zelf iets te schrijven, dus pikken we snel even deze recensie uit RifRaf. We hadden met deze nieuwe aanvankelijk iets meer moeite dan met voorganger 'We Can Do It', maar na wat extra luisterbeurten heeft Kericky ons ondertussen helemaal te pakken. Check Confuse The Cat vanavond live, samen met Johnny Berlin, in Trix...

Outside of this car, the end of the world!

Le Loup, een zevenkoppig collectief uit Washington DC, speelt - hier komt ie - folk. Wacht, klik niet weg! We hebben het hier niet over mannen met draailieren en wilde vrouwen die zich op blote voeten uitdrukken in een onverstaanbaar Oudnederlands of Keltisch. Wat krijg je dan wel te horen op 'Throne of the Third Heaven of the Nations' Millenium General Assembly', het knappe debuut met de belachelijk lange titel? Hmm ok, er staan banjo's op, maar ook heel wat bliepjes en handgeklap. En ja, af en toe lijkt de samenzang op een avondje rond het kampvuur, maar het klinkt zo verdomd lekker. Luister op de Le Loup-myspace bijvoorbeeld zeker eens naar 'We are gods, we are wolves' of 'To the stars'.

Geen idee hoe dat live klinkt, maar we weten het ongetwijfeld vanavond na hun concert in Trix. De verwachtingen zijn in ieder geval al hoog gespannen: "Met wat goede wil en flinke schep zout zou je de band bijvoorbeeld kunnen omschrijven als een kruising tussen Arcade Fire en Animal Collective. Live wordt daar nog een fikse scheut energie én een uitgebreid instrumentarium aan toegevoegd."

The Tree with the Lights in It...

Sinds enkele dagen behoorlijk verslaafd aan High Places van, jawel, High Places. Het duo Mary Pearson en Rob Barber komt uit Brooklyn, New York (welke band niet tegenwoordig?) en experimenteert thuis volop met field recordings, banjo's, een heleboel elektronische apparatuur en een hele verzameling keukenspullen. Volgens Humo zijn er op de plaat zelfs 'ritmisch geschudde koffiepotten-met-muntstukken-erin' te horen.

Het resultaat klinkt behoorlijk zweverig en dromerig, zeker met de stem van Pearson er overheen gedrapeerd. Geen idee hoe dat live klinkt, maar we weten het ongetwijfeld vanavond na hun concert in Trix. De verwachtingen zijn in ieder geval al hoog gespannen: "Een brede glimlach en een ultiem gevoel van rust en gelukzaligheid maken van hun concert in TRIX ongetwijfeld het leukste concert dat op dat moment, ergens op de aardbol, plaatsvindt."

You and I are a gang of losers...

Soms liggen wij wakker van de problemen in deze wereld. Hoe komt het dat er zoveel kindjes sterven aan hongersnood? Of waarom wordt er zoveel oorlog gevoerd, mijnheer? Maar vooral: waarom ligt de wereld niet aan de voeten van een band als The Dears?

Wij leerden The Dears kennen tijdens enkele zeer lange ritten door Italië en waren meteen verkocht. Er is iets met die stem van Murray Lightburn. Check het geweldige Lost In The Plot uit 'No Cities Left' en u zal begrijpen wat we bedoelen. En er is iets met zijn teksten die hij soms als een mantra uitschreewt en die je blijven achtervolgen. Check het geweldige Ticket To Immortality met die 'The world is really gonna need you' op het einde en u zal begrijpen wat we bedoelen. En als u dan toch aan het youtuben bent, zoek zeker ook 'Whites Only Party', 'Ballad Of Human Kindness' en 'You And I Are A Gang Of Losers' even op.

Geef toe: dan vraagt u zich toch ook af wat er misloopt in deze wereld? Waarom verkoopt deze band geen miljoenen platen, terwijl de Kreuners zoveel avonden op rij de Lotto Arena laten vollopen. Maar goed, de mensheid krijgt een herkansing, want The Dears vuren nu hun nieuwste plaat 'Missiles' op ons af. Ga dat horen op de luisterpaal en ga dat zeker ook live zien in de Nijdrop.

za 25/10: Soon, The Love Company & dj casablanca @ Trix

Schrijf snel in!

All we could do was sing...

Vorige week donderdag in een slechts halfgevulde AB-club nog een rommelig maar fijn concert meegepikt van Port O'Brien. Geen tijd en zin voor een uitgebreid verslag, dus gaan we een stukje pikken bij damusic.be.

"(...) De absolute climax vinden we echter in hekkensluiter 'I Woke Up Today'. Potten, pannen en ander keukengerei wordt uitgedeeld. Enkele enthousiastelingen beklimmen het podium en wat volgt is een uitbundig volksfeest gedragen door een spervuur aan “ooh" en "aah’s”. Het mag hen dan allemaal wel al eens voorgedaan zijn. De gedrevenheid waarmee dit gezelschap op het podium staat zal hen wellicht bijzonder ver brengen. We beschouwen het dan ook als een voorrecht ze als eerste op Belgisch grondgebied te hebben gezien in de intieme setting van de AB Club."

Geen My Morning Jacket in Brussel

"If you touch me, well I just think I'll scream", zingt Jim James van My Morning Jacket op de meest recente plaat van de band. Begrijpelijk, want mister James heeft behoorlijk wat kneuzingen opgelopen nadat hij vorige week tijdens een concert in Iowa City met zijn klikken en klakken van het podium donderde. Resultaat: alle concerten van de huidige tournee worden geschrapt, ook dat op zaterdag 1 november in Brussel. Dju!

Elbow - The Seldom Seen Kid

"I like Elbow. There’s poetry in that band", wist John Cale onlangs te melden. Wij gaan mister Velvet Underground niet tegenspreken, en al zeker niet na het beluiseren van 'The Seldom Seen Kid'.

We hebben hier een behoorlijke achterstand in te halen. Tijd om u te overtuigen van de pracht van enkele plaatjes die de voorbije weken en maanden in heavy rotation door onze boxen knalden. 'The Seldom Seen Kid', het jongste studioalbum van Elbow, leek ons na een eerste luisterbeurt nochtans niet zo bijzonder. Het moet geleden zijn van die keer in 1988 toen we het potje schoensmeer verwarden met een pot choco dat we ons nog eens zo hard hadden vergist.

Het in strijkers gedrenkte nummer 'One Day Like This' hebt u al horen passeren op de radio. Knappe song en de perfecte single, maar er staat straffer materiaal op 'The Seldom Seen Kid'. Neem bijvoorbeeld rustig de tijd voor songs als 'Mirrobal', 'The Bones Of You' of 'An Audience With The Pope' en u kampt binnen de kortste keren met een verslaving waar ze in het Betty Ford Center zelfs niet aan willen beginnen. Onze favoriet blijft echter 'Grounds For Divorce', met die heerlijke gitaarlijn die na iets meer dan een minuut invalt en daarna nog uren blijft nazinderen.

Zo'n dikke maand geleden sleepte Elbow met 'The Seldom Seen Kid' nog de prestigieuze Mercury Prize in de wacht voor beste Britse album. De kans is bijzonder groot dat ze eind dit jaar ook zeer hoog eindigen in het invloedrijke eindejaarslijstje van blitzkriegnoise. Ga hen zeker live zien op 11 november in de AB! Of ook niet, want het is volledig uitverkocht...

TV On The Radio - Dear Science,

“Ga de straat op, mensen, en neuk”, adviseerden de jongens van TV On The Radio ons enkele weken geleden in een interview in een Vlaams weekblad. Goed plan, maar passeer eenmaal buiten zeker eerst eens langs je lokale platenboer om er ‘Dear Science,’ aan te schaffen, een – naar onze bescheiden mening - klein meesterwerkje.

Voor fans van het eerste uur zal het bij de eerste luisterbeurt even slikken zijn. De gitaren zijn op ‘Dear Science,’ naar de achtergrond verdreven en TV On The Radio verstopt zich deze keer niet achter lagen noise. Het resultaat is een plaat die bij momenten bijzonder poppy of zelfs dansbaar en funky klinkt. En toch is dit onmiskenbaar een echt TV On The Radio-album, en misschien wel hun beste.

Opener ‘Halfway Home’ komt meteen lekker binnen gemarcheerd, maar het is slechts het begin van de blitzkrieg die de heren hebben voorbereid. Even later gaat zanger Tunde Adebimpe tekeer in ‘Dancing Choose’, waarna halverwege single ‘Golden Age’ op de heupen mikt. Wie niet danst, krijgt de kogel.

En dan is er nog het straffe trio waarmee ‘Dear Science,’ eindigt. De gekte die na bijna twee minuten losbarst in ‘Shout Me Out’. Of het claustrofobische ‘DLZ’, met die ‘lalala’s’ en het spooky gefluit. In afsluiter ‘Lover’s Day’ smeekt Adebimpe: “Give me the keys to your hiding place, I’m not gonna tear it apart”. Wij geloven er niks van: hier worden op zijn minst een paar potten gebroken…

TV On The Radio, Music On The Internet

Fe-no-me-naal! Een meesterwerk! We doorbreken hier even de stilte om u te melden dat de Plaat van het Jaar vanaf vandaag in de winkels ligt. Na het al behoorlijk knappe 'Return To Cookie Mountain' blaast TV On The Radio ons nu compleet van onze sokken met het nieuwe 'Dear Science,'. De band verstopt zich deze keer niet achter lagen noise, maar klinkt verrassend poppy. Hoewel, dat is misschien niet meteen het juiste woord, want TV On The Radio blijft er onder leiding van geluidsarchitect Dave Sitek op los experimenteren. Soit, luister gewnon zelf op de Luisterpaal. Een uitgebreidere recensie volgt nog wel. Misschien.

You Raskal You + Marble Sounds + dj's @ Maldudler

RIP J.M.H. Berckmans

Waarom wil je bij je ouders blijven wonen?
"Omda'k doar alle dage een proper onderbroek krijg!"
En dat is belangrijk?
"Dat lijkt mij gezien de beschetenheid van m'n existentie nogal belangrijk, ja."

Pukkelpop 2008: een invloedrijke selectie

Onze selectie voor Pukkelpop. Maar laat u zich daardoor vooral niet te hard beïnvloeden...

The Flaming Lips
Marquee - do om 23.45 uur
Volgens Q Magazine zijn The Flaming Lips een van de 50 bands die je moet gezien hebben voor je sterft. Veel meer hebben wij daar eigenlijk niet aan toe te voegen. Behalve dan misschien dat we hopen dat ze de Truuk Met De Grote Bal nog eens doen...

Yeasayer
Club - za om 17.20 uur
Een van de fijnste concerten die wij dit voorjaar in een Belgische concertzaal hebben gezien, staat op naam van Yeasayer. En 'All Hour Cymbals', het debuut van dit kwartet uit Brooklyn, is nog steeds in de running voor een mooi plaatsje in onze eindejaarslijst. Dat kan niet mislopen op Pukkelpop.

The Dodos
Chateau - vr om 12.55 uur
Een duo dat enkele weken geleden naar verluidt moeiteloos het aanwezige publiek in Trix en 4AD wist te overtuigen. Hun tweede full album 'Visiter' ligt ondertussen in de winkels en wist mij dan weer moeiteloos te overtuigen. Laat u nu dus moeiteloos overtuigen in de Chateau, op dat veel te vroege uur.

Sigur Rós
Main Stage - za om 22.05 uur
"Een schoonheid die nauwelijks van deze wereld was", concludeerde De Morgen na de doortocht van Sigur Rós op Rock Werchter vorige maand. Benieuwd of de IJslanders ook in Kiewit goud weten te halen. Oh ja, die nieuwe plaat 'Meo suo i yerum vio spilum endalaust' is echt wel heel goed.

The Gutter Twins
Marquee - vr om 01.00 uur
Herkansing voor de heren Dulli en Lanegan nadat die eerste na hun concert eerder dit jaar in de AB met de ambulance moest worden afgevoerd. De ex-frontman van The Afghan Whigs bleek geveld door oververmoeidheid. Hopelijk blijven 'the satanic Everly Brothers' op Pukkelpop wel overeind, maar daar twijfelen we eigenlijk niet aan.

En verder...
...kan u ons zeker ergens vooraan terug vinden tijdens de optredens van Holy Fuck, The Hickey Underworld, Elbow, Editors, Bloc Party, Black Mountain, Tindersticks, Tokyo Police Club, The Breeders, Fuck Buttons, The National, Two Gallants, M83, Mercury Rev, Drive-By Truckers, Iron & Wine en Cold War Kids. En misschien tijdens het concert van Alphabeat toch eens die 'Schijtsong van het Jaar'-Award gaan uitreiken.

I just want to know that we can still be friends

U zit vanavond toch ook in Lokeren?

Believo + Evil Superfars @ Maldudler

Daniel Johnston op De Nachten

Op zaterdag 8 en zondag 9 november vindt tijdens de Boekenbeurs de dertiende editie van De Nachten plaats. Eerste namen op de affiche: Arsenal, Mariee Sioux, Girls in Hawaii en... Daniel Johnston!

Voor wie Johnston nog niet kent, pikken we graag even een korte voorstelling uit het persbericht van De Nachten: "Daniel Johnston is een manisch-depressieve cultfiguur uit Austin Texas, die vooral bekend werd vanwege de bewonderende commentaren van rockhelden als Butthole Surfers (wier Paul Leary zijn bekendste plaat produceerde), Sonic Youth en Kurt Cobain (die vaak T-shirts droeg met Johnstons artwork). Zijn uitgebreide oeuvre met meer dan 500 nummers werd gecoverd door Tom Waits, Flaming Lips, Pearl Jam, Beck, Sparklehorse, Yo La Tengo, Teenage Fanclub, .. Typische kenmerken: een kinderlijk naïeve stijl en sombere thematiek."

Maar eigenlijk raden we u nog liever dit youtube-filmpje aan of verwijzen we u graag door naar een oudere post over hem...

Believo + The Love Company @ Envers-Swa

www.myspace.com/believotheband
www.myspace.com/thelovecompany

Fleet Foxes, van R Kelly tot kerkkoren

Fleet Foxes is 'America's next great band' volgens muziekblad Mojo. Overdreven? Na een sterk concert in de Botanique kunnen we het vijftal uit Seattle alleen maar zeer warm aanbevelen.

Dinsdagavond 3 juni, een uur na afloop van het indrukwekkende concert van Fleet Foxes in de Rotonde van de Brusselse Botanique. We wandelen door de gangen naar buiten als plots achter ons twee mannen a capella ‘I Believe I Can Fly’ van, jawel, R Kelly inzetten. En het klinkt nog straf ook. Het blijken de drummer en de basist van de band te zijn, die met hun gezang meteen bewijzen dat ze in hun biografie niet liegen. “We doen niets liever ter wereld dan in koor samen te zingen.”

En dat was ook al te merken tijdens het concert dat het vijfkoppige collectief even voordien had gegeven. Muzikaal doet het vaak denken aan hedendaagse bands als My Morning Jacket, Band Of Horses en Midlake. Of, uit de platenkast van hun ouders, aan groepen als The Beach Boys en Love. Maar altijd zijn er weer de stemmen van zanger/gitarist Robin Pecknold en co die terugkomen en de instrumenten regelmatig het zwijgen opleggen om alleen verder te gaan. Het publiek in Brussel stond er met open mond naar te kijken en we hoorden rond ons woorden als ‘kippenvel’ en ‘een ontdekking’.

En voor wie het nog te ontdekken is: Fleet Foxes ontstond in 2006 in Seattle, toen Pecknold en zijn goeie vriend en gitarist Skye Kjelset uit hun kelder kropen en een band rond zich verzamelden. Nu, twee jaar later, ligt hun eerste langspeler ‘Ragged Wood’ in de winkels, met op de cover het bekende ‘Spreekwoorden’-schilderij van Pieter Breughel. Het Amerikaanse muziekblad Mojo bestempelde het debuut meteen als ‘Album of the Month’ en in de recensie ervan lezen we dingen als ‘America’s next great band’. Zo ver zouden we nu niet durven gaan, maar toch is Fleet Foxes absoluut een band om in de gaten te houden en zouden we je ‘Ragged Wood’ warm willen aanbevelen.

En vergeet ook zeker hun ep 'Sun Giant' niet te beluisteren, want daarop is een van hun mooiste parels terug te vinden. Het nummer heet ‘Mykonos’. En nee, dat is niet Bruce Springsteen die je daar hoort zingen…..

(entertainment.be)

And you will try to do what you did before...

Hoe fantastisch waren de Fleet Foxes gisteren in de Botanique? En voor wie een retorische vraag niet meteen herkent: dat was er eentje. Een langere post volgt later nog, maar voor foto's kan u natuurlijk weer terecht bij wannabes.be...

And i told you to be patient...

Als u de voorbij maanden slechts een concert gezien hebt, hoop ik voor u dat het dat van Bon Iver gisteren in de Gentse Vooruit was. Terwijl half Vlaanderen voor de televisie hing voor de ontknoping van een of andere realityshow, was een volgelopen Balzaal getuige van een bij wijlen briljant concert.

Justin Vernon had voor de gelegenheid een drummer en een bassist meegepakt en dat bleek een geweldige zet. "Man, dat klonk zelfs nog beter dan op plaat", hoorden wij na afloop en dat kunnen we alleen maar bevestigen. Hoogtepunten? 'Skinny Love' natuurlijk, dat al even straf klonk als tijdens 'Later with Jools Holland'. 'The Wolves, act I and II', waarbij Vernon het publiek vroeg om het 'what might have been lost'-gedeelte mee te zingen. Wat ook luidkeels gebeurde. Soit, eigenlijk was het volledige concert één groot hoogtepunt en aan de reacties te merken, was een volledige Balzaal het daarmee eens. Vernon en zijn companen leken zelf behoorlijk onder de indruk van de manier waarop het publiek hen in de armen sloot. 'You guys are the most amazing crowd ever'. En hij meende het nog ook.

Maar wie er niet bij was: niet getreurd. Op pitchfork.tv kan u een volledig concert van hen bekijken. En Bon Iver trekt in september opnieuw op tournee door Europa en daarbij staat een ding al vast: "We are definitely coming back to this town."

(foto komt van wannabes.be)

Schijtsong van het Jaar

En de winnaar is: 'Fascination' van Alphabeat! Echt waar, wie beslist er om zo'n bagger op de radio te draaien? Ik snap het niet...

Bon Iver - For Emma, Forever Ago

Als u dit jaar slechts één plaat koopt, laat het dan 'For Emma, Forever Ago' van Bon Iver zijn. Drie maanden lang trok Justin Vernon zich terug in een hut in Wisconsin om weer naar buiten te komen met dit kleine meesterwerk.

Wat doe je als je relatie op de klippen loopt en je oude band het voor bekeken houdt? Juist ja, dan sluit je jezelf drie ijskoude wintermaanden lang op in de afgelegen jachthut van je vader in het noordwesten van Wisconsin. Hout hakken, af en toe een Bambi neerknallen om te voorzien in een dagelijkse maaltijd: een mens wordt daar rustig van en heeft wat tijd om na te denken. Gelukkig nam Justin Vernon ook zijn gitaar, wat opnameapparatuur en later nog een drumstel mee om een paar oude demonen van zich af te schrijven.

Terug in de bewoonde wereld had Vernon negen afgewerkte songs opgenomen, maar die hadden we bijna nooit te horen gekregen. Onder de naam Bon Iver – uitgesproken op z’n Frans – verscheen de demo ‘For Emma, Forever Ago’ aanvankelijk op slechts vijfhonderd exemplaren. Tot het überhippe pitchforkmedia.com de plaat te horen kreeg en meteen een laaiend enthousiaste recensie op het wereldwijde web zwierde. Plots struikelden platenfirma’s over elkaar heen en zo krijgt u nu dankzij het label 4AD alsnog de kans om prachtsongs als ‘Skinny Love’, ‘Flume’ en ‘Blindsided’ te ontdekken.

‘For Emma, Forever Ago’ lijkt ons vooral de perfecte plaat voor een koude winteravond, maar laat die paar zonnestralen uw luisterpret niet bederven. Sommigen horen in Bon Iver de missing link tussen Will Oldham en Otis Redding, anderen verwijzen naar de eerste platen van Iron & Wine. Wat ons vooral opvallend is hoe Vernon ons vanaf noot één naar de keel grijpt, slechts gewapend met een oude akoestische gitaar, hier en daar voorzichtig wat drums, een occasionele blazer, maar vooral met een indrukwekkende falsetstem. Ook die andere muziekkenner, Jools Holland, was onder de indruk en nodigde Bon Iver uit in zijn ‘Later with…’-show. Het publiek was er nog nooit zo stil. Maar bekijkt u dat vooral zelf hier...

Alle feestjes van morgen (of zoiets)

Battles, Animal Collective, Phosphorescent, Atlas Sound, Dinosaur Jr, Explosions in the Sky, enzoverder enzovoorts. U vindt mij de volgende dagen hier!

Vrijdag 16/5

Pavilion Stage

Explosions in the Sky: 8.45 pm - 10 pm
Sunset Rubdown: 7.00 pm -­ 8.15 pm
Papier Tigre: 5.45 pm - 6.45 pm

Centre stage

Four Tet: 1.30 am - 2.30 am
The Paper Chase: 12.00 am - 1.00 am
Ola Podrida: 10.30 pm - 11.30 pm
Dinosaur Jr: 7.15 pm - 8.30 pm
Mono: 6.00 pm - 6.45 pm
Constantines: 4.45 pm -­ 5.30 pm

Reds

Pale Gallery: 12.30 am -­ 1.15 am
Phosphorescent: 11.15 pm - 12.00 pm
The Octopus Project: 10.00 pm - 10.45 pm

Zaterdag 17/5

Pavilion

The Nationam: 8.30 pm - 10 pm
Iron & Wine: 6.45 pm - 8.00 pm
Okkervil River: 5.15 pm - 6.15 pm
A Hawk and a Hacksaw: 3.45 pm - 4.45 pm

Centre Stage

Battles: 1.45 am - 3.00 am
Stars Of The Lid: 12.00 am - 1.00 am
Adem: 10.30 pm - 11.30 pm
Dinosaur Jr: 8.30 pm - 10.00 pm
Trail Of Dead: 6.45 pm -­ 8.00 pm
Ghostface Killah: 5.15 pm - 6.15 pm
Saul Williams: 4.00 pm - 4.45 pm
Worlds End Girlfriend: 2.45 pm - 3.30 pm

Reds

Lazarus: 12.30 am - 1.30 am
Western Keys: 11.15 pm - 12.00 am
Eluvium: 10.00 pm - 10.45 pm

Zondag 18/5

Pavilion

Broken Social Scene: 8.30 pm - 10 pm
De La Soul: 7.00 pm - 8.00 pm
Silver Jews: 5.30 pm -­ 6.30 pm
Beach House: 4.00 pm -­ 5.00 pm
Jens Lekman: 2.30 pm – 3.30 pm

Centre Stage

The Field: 1.30 am - 2.30 am
Battles: 11.45 pm – 1.00 am
Lichens: 10.30 pm -­ 11.15 pm
Raekwon feat Ghostface Killah: 8.30 pm - 10.00 pm
Animal Collective: 7.00 pm - 8.00 pm
Atlas Sound:­ 5.30 pm - 6.30 pm
Polvo: 4.00 pm - 5.00 pm

Reds

Envy: 12.30 am - 1.30 am
Tony Teardrop: 11.15 pm - 12.00 am
The Drift: 10.00 pm -­ 10.45 pm

Sonic Youth op Lokerse Feesten!

Ja jongens! Pukkelpop kondigt de komst van Flaming Lips aan, in het Rivierenhof ontvangen ze eind augustus het geweldige Mogwai en alsof dat nog niet genoeg was, doen ze er bij de Lokerse Feesten nog eens een behoorlijke schep bovenop. Dinsdag 5 augustus staat daar Sonic Youth op het podium! It's gonna be a long, hot summer...

Gepiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiip in openluchttheater Rivierenhof

Goed, laten we het nog eens proberen: een nieuwe post! En meteen een post met goed nieuws. Mogwai zakt op zondag 31 augustus af naar Deurne voor een concert in het zeer fijne openluchttheater van het Rivierenhof. "Het Schotse Mogwai is al meer dan tien jaar één van de toonaangevende bands in de postrock-scene. Concerten zijn één grote aaneenschakeling van lange, rustgevende maar vaak dreigende soundscapes waarin de spanning te snijden is, die worden afgewisseld met plotse explosies van gitaargeweld", dixit het persbericht. Haal dus alvast die oorbeschermers uit de kast en bestel snel een ticketje.

Andere bands die er deze zomer achter het watergordijn te voorschijn komen: Death Cab For Cutie, G Love & Special Sauce, Willy Deville en José Gonzalez.

"Can't sleep when I think about the future I was born into"

Terwijl Babyshambles beneden voor een uitverkochte zaal speelden ('If you've got some crack with you, bring it downstairs!'), was ook de ABClub helemaal vol gelopen voor het eerste Belgische concert van Yeasayer. Wij waren al behoorlijk wild van hun debuut, maar Yeasayer bewees gisteren dat hun sound ook live staat als een huis. De set was misschien net iets te kort, maar dat is geen ramp: ze hebben beloofd om in de zomer terug naar België te komen. Wij vermoeden dat het eind augustus in de buurt van Hasselt te doen zal zijn. Be there!

(foto gepikt bij wannabes.be)

“The most amazing show on earth!”

Kersverse mama Christina Aguilera heeft het momenteel te druk voor een nieuw album. Geen probleem: de echte fans worden zoet gehouden met een live-dvd.

Een ding is wel duidelijk na het bekijken van ‘Back To Basics: Live And Down Under’: Christina Aguilera heeft haar imago van tieneridool en poppemieke definitief van zich afgeschud. Muzikaal haalt de Amerikaanse haar inspiratie voortaan uit oude soul, blues en jazz (Aretha Franklin, Billie Holiday,…) en giet daar een modern sausje over.

Ook live keert Aguilera terug naar de eerste helft van de vorige eeuw om er onder te duiken in de wereld van het cabaret, Broadwaymusicals en oude circussen. Haar show is niet zomaar een concert, maar een spektakel. Piano’s stijgen op uit het podium, trapezeartiesten vliegen over hoofden heen en de kostuums zouden niet misstaan in de nieuwe voorstelling van Cirque du Soleil.

Het ene moment lijkt het podium op een verlaten bar in de jaren ’30, het andere moment word je meegesleurd naar de Moulin Rouge. Ondertussen begeleidt een indrukwekkende band mét blazers en een hele batterij achtergrondzangers en -zangeressen Aguilera tijdens haar grootste hits. Passeren onder meer de revue: ‘What A Girl Wants’, ‘Ain’t No Other Man’, ‘Beautiful’, ‘Hurt’ en natuurlijk ‘Lady Marmelade’.

Tijdens het intermezzo ‘Enter The Circus’, ergens halverwege het concert, roept een danser luidkeels: “The most amazing show on earth!”. Nou, dat lijkt ons een tikkeltje overdreven, maar we geloven graag dat de fans die er die avond in het Australische Sydney bij waren een ongelofelijke show voorgeschoteld kregen. Net zoals we graag geloven dat fans aan deze live-dvd veel plezier kunnen beleven.

(ha, gepikt bij entertainment.be)

Een winterse wandeling met Girls In Hawaii

Vier jaar lang moesten we wachten op nieuw werk van Girls In Hawaii, maar gelukkig was 'Plan Your Escape' het wachten waard.

‘From Here To Nowhere’, het debuut van Girls In Hawaii, was een voltreffer. Er gingen meer dan 60.000 exemplaren van over de toonbank en de zes jongens uit Braine-l’Alleud hebben nu ook fans rondlopen in de Verenigde Staten en Japan. Een indrukwekkende concertlijst was het gevolg en er was niet meteen tijd voor een opvolger. Tot de band vorig jaar besloot zich terug te trekken in een afgelegen huis in de Ardennen. Het resultaat is een rijpe, warme plaat die het ene moment rustig in je oor fluistert en even nadien weer wild om zich heen schopt.

Opener en huidige single ‘This Farm Will End Up In Fire’ laat meteen een band in bloedvorm horen. Het nummer zou zo uit de Grandaddy-catalogus geplukt kunnen zijn, en dat bedoelen we echt als compliment. Met ‘Sun Of The Sons’, een song waarin Beach Boys en The Beatles afwisselend om aandacht roepen, volgt er meteen een tweede hoogtepunt en ook ‘Bored’ is van hetzelfde niveau. Bij een eerste beluistering moet je zeker ook aandachtig luisteren naar ‘Fields Of Gold’ en het knappe ‘Birthday Call’. Zanger-gitarist Lionel Vancauwenberghe schreef de tekst voor dat laatste nummer meteen nadat hij telefonisch een vriend had overtuigd om geen zelfmoord te plegen.

Hebben Girls In Hawaii dan een meesterwerk gemaakt? Net niet, eigenlijk. Daarvoor is ‘Road To Luna’ bijvoorbeeld iets te veel spielerei. En ‘Colors’ begint wel aardig, maar drijft iets te lang verder op hetzelfde gezapige tempo. Maar om een of andere reden slagen ze er altijd in om de meest uiteenlopende sferen en beelden op te roepen: een nachtelijke tocht door het bos, een winterse strandwandeling of wegdromen op een warme zomerdag. 'Plan Your Escape' geeft na elke beluistering steeds meer geheimen prijs en bewijst dat Girls In Hawaii de status van ‘Waalse dEUS’ meer dan waard is.

(recensie gepikt bij entertainment.be)

Vampire Weekend en de teen jumpers

Frisse Afrikaanse ritmes, catchy gitaren en vrolijke poprefreintjes: met het debuut van Vampire Weekend op de achtergrond belooft het een hete zomer te worden.

Een New Yorkse band die tot het nieuwste snoepje der bloggers en myspace-adepten wordt gebombardeerd? Deze keer is het de beurt aan Vampire Weekend. Zonder platencontract slaagden ze er in om via het internet tot hype uit te groeien en belandde hun song ‘Cape Cod Kwassa Kwassa’ in de Rolling Stone-lijst met de honderd beste songs van 2007. De bonzen van XL Recordings aarzelden niet en Vampire Weekend bevindt zich nu in het aangename gezelschap van M.I.A. en The White Stripes.

De band experimenteert volop met Afrikaanse ritmes en combineert die met pop, rock en wat ska en punkinvloeden. Het resultaat is een fris debuut vol catchy songs (‘A-Punk’, ‘Mansard Roof’) en refreintjes die dagenlang door je hoofd blijven spoken (‘Walcott’). Vampire Weekend slaagt er zelfs in om een boeiende song te schrijven over een leesteken (‘Oxford Comma’). Verwijzen naar Paul Simon ten tijde van zijn 'Graceland' ligt voor de hand. Daar zitten die conga’s en het gitaartje in ‘Cape Cod Kwassa Kwassa’ voor iets tussen.

Toch hebben we onze twijfels bij de houdbaarheidsdatum van Vampire Weekend en roepen ze herinneringen op aan Clap Your Hands Say Yeah: op handen gedragen door bloggers, en een opvallend debuut, maar nadien bleken de songs al snel te vervelen en werden vooral live de verwachtingen niet echt ingelost. Wat dat laatste betreft kan het bij Vampire Weekend wel meevallen, zo leert youtube.com ons. Zoekt u vooral even op de termen ‘vampire weekend’ en ‘teen jumpers’. De plaatselijke Chiro heeft alvast beloofd extra bussen in te leggen als Chokri hen naar Pukkelpop haalt.

(recensie gepikt bij entertainment.be)

Girls in Hawaii - Plan Your Escape

Wat een prachtplaat, die nieuwe Girls in Hawaii. Luisteren kan weer op die oude, vertrouwde plek. Een uitgebreidere recensie volgt nog. Beloofd!

Exclusief: Porn Bloopers winnen Rock Rally

Wij hadden in de eerste plaats Believo getipt als toekomstige Rock Rally-winnaars, maar daar staken de drie heren zelf vakkundig een stokje voor. Jammer. Bovendien verzekeren ze ons bij Unibet ook dat we die centen nooit meer zullen terugzien. Tweede poging dus: wij geloven sterk in de kansen van de Antwerpse Porn Bloopers. In Humo getuigde Lester: "Dit was geen groep maar a force of nature, voortgedreven door een duistere kracht. Toen het gedaan was, hadden zij drie mokers van songs gespeeld, maar zelf herinnerden zij zich daar niets meer van."

Wij hadden het geluk hen ook een keertje live aan het werk te zien en kunnen ons wel vinden in de commentaar van Lester. De heren staan op 8 maart ook in de finale van Frappant en kaapten eerder al bij Trix een of andere prijs weg. Bovenstaande clip namen ze op met het gewonnen prijzengeld en wij zijn onder de indruk. Dus onthoud: Porn Bloopers winnen de Rock Rally. En dat hebt u eerst hier gelezen. Haha.

Yeasayer - All Hour Cymbals

Het debuut van Yeasayer ligt al twee maanden in de rekken, maar krijgt pas nu de aandacht die het verdient. Voer voor fans van TV On The Radio, Animal Collective en, euh, Cindy Lauper.

Psych-pop en snap-gospel uit het Midden-Oosten. Jawel, zo omschrijft Yeasayer de sound op haar debuut ‘All Hour Cymbals’. Hun inspiratie halen ze uit Bollywoodfilms uit de jaren ’70, de soundtrack van Oliver, Keltische muziek, bij de Beatles en, jawel, Cindy Lauper. Of dat willen ze ons toch doen geloven. De band heeft in ieder geval een voorliefde voor gospel en steekt dat niet onder stoelen of banken. Net als bij stads- en geestesgenoten TV On The Radio resulteert dat regelmatig in een portie handgeklap, extatisch gezang, een (kinder)koor hier en daar en vooral zeer knappe harmonieën.

En net als ander schoon volk zoals Panda Bear, Animal Collective en Liars durven de heren van Yeasayer behoorlijk te experimenteren met songstructuren, vreemde instrumenten en de knopjes in de studio. U hebt er nog altijd geen idee van hoe Yeasayer nu in godsnaam klinkt? Surf even naar hun website en download er gratis de huidige single ‘2080’ en het knappe ‘Sunrise’. De band sleept ondertussen trouwens ook al een stevige livereputatie mee. Gaat u dat vooral zelf live zien op woensdag 20 februari in de ABClub.

(recensie gepikt bij entertainment.be)

Chan Marshall doet Bob Dylan

Chan Marshall aka Cat Power schrijft een ode aan Bob Dylan en doet dat goed. 'Song to Bobby' is te beluisteren op haar nieuwste plaat 'Jukebox', net als covers van onder meer Frank Sinatra ('New York'), James Brown ('Lost Someone') en Billie Holliday ('Don't Explain'). Mooi, zeer mooi zelfs. En momenteel helemaal gratis te beluisteren op de luisterpaal.

Song to Bobby
I wanna tell you
I've always wanted to tell you
But I never had the chance to sing
What I feel in my heart
From the beginning to my dying day

I was fifteen, sixteen maybe
In the park I was waving my arms
You were aware I could swear
and you sang the song that I was screaming
I wanted you to ...

Another time was in South Carolina
It's always been the third encore
Who's wind came blowin' in?
Can you tell me who were you singing for?
Oh my god can you tell me who you were singing to?

Phone call from your New York City office
You were supposedly asking to see me
Oh how I wanted to tell you
But I was just only 400 miles away
Who could believe that you were calling
I was in DC, I was 400 miles behind
Backstage pass in my hand
Giving you my heart was my plan
I wish I could tell you

My chance
In the middle of a stadium in Paris, France
Can I finally tell you?
Can I finally tell you?
To... be my man.
April, Paris, can I see you
Can you please be my man

Dit was 2007: de plaatjes

Beter laat dan nooit: onze favoriete plaatjes van 2007, handig en in willekeurige volgorde verzameld in een post. En toch beginnen we niet geheel toevallig met Radiohead, want het was toch een beetje het jaar van Thom Yorke & co. Begin oktober kondigde de band aan dat de nieuwe plaat tien dagen later al te koop zou zijn via hun website én dat iedereen zelf mocht kiezen hoeveel hij of zij daarvoor wou betalen. Ondertussen is 'In Rainbows' ook gewoon bij de platenboer te verkrijgen en daar vliegt ie de deur uit. Terecht, want deze zevende worp is misschien wel het beste dat we tot nu toe van Radiohead gehoord hebben.



Het Amerikaanse Spoon staat al vijf platen lang op de rand van de grote doorbraak, maar toch vrezen we dat de wereld ook na 'Ga Ga Ga Ga Ga' niet aan hun voeten zal liggen. Jammer, want frontman Britt Daniels weet perfect hoe je catchy songs mét een randje schrijft.



De mooiste nachtplaat van 2007. Het duurt maar een paar seconden voor The National je op 'Boxer' bij je nekvel grijpt en ze laten pas los wanneer de laatste noten uitgestorven zijn. Vergeet tijdens de rit niet aandachtig te luisteren naar prachtsongs als 'Fake Empire', 'Start A War' en 'Racing Like A Pro'.



"Deze plaat heeft tien luisterbeurten nodig", zei zanger Paul Banks over de nieuwe Interpol en gelijk had hij. Want na de aanvankelijke ontgoocheling, groeide 'Our Love To Admire' uit tot één van de toppers van het jaar. Wie hen nog één keer een flauw afkooksel van Joy Division durft te noemen, krijgt klappen.



Het debuut 'Robbers & Cowards' van Cold War Kids trapt ijzersterk af met het duo 'We Used To Vacation' en 'Hang Me Up To Dry'. Vooral die laatste song is er eentje waarvoor wij naar onze stereo spurten en de volumeknop nog wat verder naar rechts draaien. Maar ook bij wat verderop volgt, zijn wij niet geneigd om het volume weer wat zachter te zetten. Luister bijvoorbeeld ook eens naar 'Hospital Beds' en 'Tell Me in the Morning'.



Mogen wij u verder ook nog volgende plaatjes warm tot zeer warm aanbevelen: 'Sky Blue Sky' (Wilco), 'Beyond' (Dinosaur Jr), 'The Stage Names' (Okkervil River), 'Are The Dark Horse' (Besnard Lakes), 'Topless Is More' (de Portables), 'Trees Outside The Academy' (Thurston Moore), 'The Flying Club Cup' (Beirut), 'Myths of the Near Future' (Klaxons), 'Let's Stay Friends' (Les Savy Fav), 'Grass Geysers...Carbon Clouds' (Enon), 'White Chalk' (PJ Harvey), 'Autumn of the seraphs' (Pinback). Moeten we nog verder gaan? Ok! 'Liars' (Liars), 'Go Go Smear The Poison Ivy' (Múm), 'An End Has A Start' (Editors), '23' (Blonde Redhead), 'A Weekend In The City' (Bloc Party), 'Cease To Begin' (Band Of Horses), 'Because Of The Times' (Kings Of Leon), 'Two Gallants' (Two Gallants), 'Stars On The Wall' (The Go Find), 'The Reminder' (Feist), 'We Were Dead Before the Ship Even Sank' (Modest Mouse), 'Drums & Guns' (Low), 'Neon Bible' (Arcade Fire), 'Wincing The Night Away' (The Shins). En nu maar hopen dat we niemand vergeten zijn...